S¾TOGENET¾K
TRANSLOKASYONLAR VEYA
KROMOZOMAL KAYIPLAR
sik yumuak doku sarkomu olup, tüm çocuk-
luk çai solid tümörlerinin %10'unu olutu-
rur.
tip (ARMS) %19'unu oluturur.
RMS'un %55'inden çounda u iki kromozom
translokasyonundan birisini bulunur; t(2;13)
(q35;q14) veya t(1;13)(p36;q14).
PAX-3 bölgesi veya kromozom 1'deki PAX-
7 bölgesinden (nöromuskuler geliimde rol
oynar) birisinin 5' DNA balanma bölgesi ile
FKHR (FOXO1A) geninin (apoptosizde rol
oynayan, transkripsiyon faktörleri ailesinin bir
üyesi) 3' transaktivasyon domain bölgesi ara-
sinda bir füzyon oluturur.
zigosite kaybi (LOH) vardir, maternal genetik
materyalin kaybi ve paternal genetik materya-
lin duplikasyonu vardir. Bu LOH sonucunda
insülin benzeri büyüme faktörü II'nin (IGF-II)
ekspresyonu artar (imprinting'deki bozulma-
dan dolayi) ve bu da ERMS geliiminde rol
oynayabilir.
genetik materyalin duplikasyonu ile oluur.131
Heterozigosite kaybi (LOH) normal koullarda
genellikle TSG aktivitesinin kaybi ile birlikte-
lik gösterdii halde, paternal duplikasyon ile
LOH'nin olduu bu durum IGF-2'nin aktivas-
yonuna yol açar.
KARMAøIK GENET¾K
MEKAN¾ZMALAR
PPNET gibi dier kemik tümörlerinden daha
karmaiktir. Tipik olarak çou vakada özellikle
karmaik dengelenmemi karyotiplerin varlii
ile karakterizedir.
inaktivasyonu gözlenir.
da), 17 (p53 lokusunda) no'lu kromozomlarin
kaybi ve 6 no'lu kromozom uzun kolunun tam
veya kismi kaybidir.
niden düzenlenmelidir.
köprü ve kirilmalari yansitir. Bu kromozomal
instabilitenin olasi bir sebebi telomer disfons-
ksiyonudur.
SENDROMLARI
cuk ve erikinlerde görülen kanser sendromlari
ile birliktelik gösterir. Bu bölümde bu hastalik-
larla ilgili önemli moleküler mekanizmalar an-
latilmaktadir (
genç sarkomlu bir indeks vaka ve 45 yaindan
genç herhangi bir kanseri olan birinci derece
bir yakininin ve 45 yaindan genç herhangi bir
kanserli veya herhangi bir yata sarkomlu bi-
rinci ya da ikinci derece yakinini vardir. Klasik
olarak bu sendrom spektrumunda bulunan tü-
mörler olan yumuak doku sarkomlari, ostero-
sarkomlar, beme kanseri, beyin tünörü, lösemi
ve adrenokortikal karsinoma (ACC) çok sayida
ardiik çalimada gösterilmitir
kanser türleri de gözlenmitir.
iiklikler görülür.
gelien tümörlerde, Knudson'un çift vuru
hipotezi dorultusunda siklikla ikinci allelde
fonksiyonel inaktivasyona yol açan delesyon ya
da mutasyon vardir.
TP53'de mutasyonlar vardir.
lardan daha genç yatadir. Vakalarin çounda
ileride ailede kanser hikayeleri çikiyor olmakla
birlikte, sporadik adrenokortikal karsinomu
olanlarin %75'inden fazlasi germ dizisinde
TP53 mutasyonu taimaktadir.
LFS'u kapsamindaki çocukluk çai tümörleri-
nin erken yalarda geliimi ile birlikte görüle-
bilmektedir.
genetik faktörler farkli bireylerde farkli spesifik
fenotiplerinde belirleyici olur.
kilatör, platin içeren ilaçlar gibi çou kemote-
rapi ajan ve tedavi dozlarindaki radyasyon P53
duraklatilmasini ya da apoptozis'i uyararirlar.
Böylece, mutant P53'e göre tedavinin uyarlan-
masi ilgi çekici bir konudur ve etkin antikanser
tedavi seçimini sinirlandirmaktadir. Bu neden-
le P53'ün sokak tipinin ekspresyonunu arttir-
maya yönelik olarak, sokak tipi gen transferi
veya küçük moleküller gelitirilmeye yönelik
çalimalar sürmektedir. Asemptomatik çocuk
ve genç erikinlerde germ dizisinde TP53 mu-
tasyonlarinin gösterilmesi ile birlikte, kanserde
erken tani ansini arttirabilmek için agresif
taramalarin kullanimi daha çok düünülmeye
balamitir. Bu yaklaim kinik olarak uygun
olmakla birlikte, çocuklarda genetik testlerin
yapilmasi çok ince düünülmeyi gerektiren etik
ve felsefi konuyu da beraberinde getirir.
tümör riski %7.5 oraninda artmitir, hemihi-
perplazi varsa bu risk artii %10'a çikar. En sik
görülen tümörler Wilms tümörü, hepatoblas-
toma, nöroblastoma, rabdomyosarkoma ve ad-
renokortikal karsinomadir.
rülen çeitli 11p15 kromozomal ve moleküler
deiiklikler rapor edilmitir.
gülasyonu çok sayida gen ve dier baimsiz
faktörlerden etkilenmekte olup bu bölgedeki
anormallikler genetik imprinting'e urayan
bölgeyi etkiler. Bunlar paternal eksprese olan
genlerden IGF2, KCNQ10T1 ve maternal eks-
prese olan H19, CDKN1C ve KCNQ1 genlerini
içerir.
dir.
talik gurubunu kapsar: MEN tip 1 (MEN1),
MEN tip 2A (MEN2A), MEN tip 2B (MEN2B).
Bunlarin tümü farkli endokrin organlari etki-
lerler.
MEN2B RET protoonkogenindeki mutasyon-
lardan dolayi oluur. MEN2 ailelerindeki mu-
tasyon yapisi tümör baskilayici genlerdeki "çift
vuru hipotezine" uymamaktadir: RET proto-
onkogeni inaktive olmamitir ve ikinci allelde
kayip yoktur. Böylece MEN2'li ailelerde kanser