geç rejeksiyon olmasidir.
MAL¶GN¶TE
enfeksiyon riski ciddi bir tehdittir. Akut rejek-
siyon riskini baarili bir ekilde düüren daha
etkili immünsupresif tedavi ayni zamanda daha
yüksek oranda viral enfeksiyona yol açmak-
tadir. Pediatrik böbrek transplant alicilarinda
transplantasyon sonrasi enfeksiyonlar bugün-
lerde, hastaneye yatilarda rejeksiyonun yerini
alarak ana neden olmutur
transplantasyon yapilan çocuklarda ana ölüm
nedenidir. Pediatrik transplantasyon grubunda
Ebstein-Barr virüsünün (EBV) kontrolsüz ço-
almasi ile ilikili olan posttransplant lenfopro-
liferatif hastalik (PTLD) belirgin bir morbidite
ve mortalite nedeni olarak ortaya çikmakta-
dir.
nun en olasi nedeni, son dönemde transplan-
tasyonda daha potent immünsupresif ajanlarin
kullanimidir. Çocuk böbrek transplantasyonu
alicilarinda bildirilen PTLD sikliina ilikin
oranlar %1 ile %6 arasinda deimektedir.
PTLD için tanimlanmi risk faktörleri; alici
EBV seronegatiflii, EBV D+/R- kombinasyonu
ve alicinin be ya veya daha küçük olmasidir.
Belirli immünsupresif ajanlarin PTLD gelii-
minde risk faktörü olup olmadiklari tartima-
lidir. Bazi çalimalar siklosporin ve takrolimusu
yüksek PTLD riski ile ilikili olarak tanimlar-
ken dier çalimalar bunu desteklememitir.
PTLD için dier risk faktörleri Beyaz irk, erkek
cinsiyet ve sitomegalovirüs (CMV) hastalii
olarak tanimlanmitir.
durumunun bilinmesi gereklidir. Halen, tüm
donör ve alicilarin EBV durumu hakkinda ön-
ceden test edilmesi önerilmektedir. 2006 yilinda
American Society of Tarnsplantation Infectious
Disease (Amerikan Transplantasyon Enfeksi-
yon Hastaliklari Dernei) çalima grubu, organ
transplantasyonu alicilarindaki immünsupres-
yon kullanimlarinda yapilacak tarama, izleme
enfeksiyon komplikasyonlarinin raporlanmasi-
na ilikin önerilerini yayinladi.
tasyonunda progresif graft disfonksiyonunun
önemli bir nedeni olarak ortaya çikmaktadir.
Siklii %1 ile %10 arasinda deimektedir
(HLA) uyumluluunun derecesi, BKV sero-
lojik durumu ve rejeksiyon öyküsü varlii gibi
çeitli potansiyel risk faktörleri tanimlanmitir.
mmünsupresyonun younluu BKVN geliimi
dece BKVN geliimi ile ilgili tanimlanmi özel
bir immünsupresif ajan yoktur. Fakat poliklonal
antikor balangiç tedavisi ve takrolimus, MMF
ve prednizon kombinasyon tedavisi alanlarin
yüksek risk altinda olduu bulunmutur. Graft
yaam süresi BKVN'li hastalarda, en erken
raporlardaki neredeyse tama yakin graft kay-
bindan bu yana iyilemitir. Bu büyük ölçüde,
transplant sonrasi tarama protokolleri ve erken
müdahaleye balidir. BK viremisi ve virüsün
idrarda görülmesinin, histolojik BKVN gelii-
minden önce ortaya çikmasi esasina dayanila-
rak BK virüsü için prospektif tarama yapilmasi;
halen transplantasyon sonrasi izlemde rutinin
bir parçasi olarak önerilmektedir.
kanita dayali tedavi protokolleri henüz bulun-
mamaktadir. mmünsupresyonun azaltilmasi
tedavinin esasini oluturur. Merkezler arasinda
immünsupresyona yaklaim oldukça çeitlidir
ve kalsinörin inhibitör dozunda azaltma, antip-
roliferatif dozunda azaltma veya tüm immün-
supresanlarda azaltmaya kadar deiir
disfonksiyonu ile giden hastalarda; tedavide-
ki bir sonraki basamak iyi tanimlanmamitir.
Viral çoalmanin in-vitro olarak baskilanmasi
esasina dayanilarak antiviral stratejiler denen-
mektedir. Kisitli vakalar eklinde baarili olarak
kullanilan ajanlar cidofovir, oral lefl unomide,
kinolon grubu antibiyotikler ve intravenöz im-
münoglobulindir (IVIG).
TEKRARLAMASI
graft kaybinin nedeni genellikle akut rejeksiyon
rejeksiyon tedavisindeki gelimelerle, primer
hastaliin tekrarlamasi, graft disfonksiyonunda
daha belirgin bir rol oynamaya baladi
böbrek transplantasyonu sonrasi tekrarlama
oranlari
den olan glomeruler hastalik, olan FSGS'de tek-
rarlama orani %50'ye kadar yüksek olabilir
nülen faktörler orijinal hastaliin alti yaindan
önce balamasi, proteinürinin balangicindan
itibaren son dönem böbrek yetmezliine hizli
gidi, doal biyopsi örneinde mezangial proli-
ferasyon görülmesidir. Tekrarlayan FSGS genel-
likle persistan proteinüri eklindedir. Özellikle,
transplantasyon sonrasi ilk iki haftada nefrotik
düzeyde proteinürisi gelienlerde graft kaybi
orani yüksektir ve %50'ye kadar çikabilir. Bazi
vakalarda, yüksek doz siklosporin, metilpred-
nizolon ve plazma deiimi tedavileri baarili
olmutur.
layabilecei bildirilmitir. Diyaresi olan HUS
hastalarina göre atipik HUS olanlarda allog-
raft ta tekrarlama riskinin daha fazla olduu
gösterilmitir.
edilebilen ve tanimlanmi defektleri olan atipik
HUS vakalari vardir.
veya antilenfosit tedavisi alan hastalarda da te-
daviyi takiben HUS olumutur.
nu sonucu oluan primer oksalozis; kalsiyum
oksalat kristalleri depolanmasi nedeniyle böb-
rek yetmezlii ile ilikilidir. Allograft ta yüksek
oranda tekrarlamasi nedeniyle gelitirilen ag-