gelmiflti; bu her iki durumda da dirsek 90 derece fleksiyonda
iken distal fragman öne do¤ru ittirilmesi ile stabil bir redük-
siyon elde edilebilmektedir. Onlar ayr>ca, dirsek maksimal
terale yada mediale deplasman>na bak>lmaks>z>n k>r>k redük-
siyonunun en stabil pozisyonda olaca¤>n>, ekstansiyon ve ön
kol supinasyonunun ise k>r>¤>n en unstabil durumda oldu¤u-
nu tespit etiler.
larda uygun de¤ildir. Medial ve lateral periostun bütünlü¤ü
k>r>¤>n deplasman yönü dikkate al>narak de¤erlendirilebilir.
Tipik olarak posteromediale deplase k>r>klarda, medial peri-
sot sa¤lam kalm>flt>r. Medial periost düzeltme manevras> ile
gerildi¤inde mentefle etkisi ile varus dizilim bozuklu¤unun
düzelmesine katk> yapacakt>r (fiekil 14-4). Posterolaterale
deplasmanl> k>r>klarda, pronasyon yapman>n ters etkisi ile
periost s>kl>kla y>rt>l>r. E¤er lateal periost sa¤lam ise redüksi-
yonda supinasyon yard>mc> olabilir. Posterior periostal men-
teflenin y>rt>k olmas> k>r>¤> hem fleksiyonda hem de ekstansi-
yonda instabil hale getirir. Leitch ve ark.
lard>r. Çünkü modifiye Gertland tip IV k>r>k, Gertland tip III
k>r>ktan daha az stabildir.
Posterolaterale Karfl> Posteromedial Deplasman>
hastalar>n %75'inde ve lateral deplasmandan daha sk görü-
lür.
edilmelidir (Childrens Orthopaedic Center, Los Angeles, CA. izni ile
al>nm>flt>r).
racondylar humerus fractures. In: Tolo VT, Skaggs DL, eds. Mas-
ters Techniques in Orthopaedic Surgery: Pediatric Orthopaedics.
Philadelphia: Lippincott, 2007:1-15, izni ile al>nm>flt>r).
olarak tutar.