raf>ndan do¤ru tan> konmas>nda yaflanan zorluklar; prognoz
ve tedavide kolayl>kla ciddi hatalar>n yap>labilmesi; ve pek
ço¤u taraf>ndan paylafl>lan takiben fonksiyon limitasyonu
korkusu, dirsek komflulu¤undaki yaralanmalar>n di¤erlerine
nazaran daha az çekici olmas>n> sa¤lamaya neden oldu¤unu
kan>tlad>." Bu endifleler bugün bile mevcuttur. Di¤er kemik-
lerde, minimal tedaviyle s>kl>kla iyi sonuçlar elde edilebil-
mekte, fakat dirsekte, komplikasyonlardan kaç>nmak için da-
ha sald>rgan bir tedavi s>kl>kla gerekmektedir. Uygun tedavi
seçimi için dirse¤in temel anatomisinin ve radyografik k>la-
vuz noktalar>n anlafl>lm>fl olmas> gereklidir.
minde oldu¤undan, çocuklardaki tüm k>r>klar>n %65-%75
yaralanan bölge distal ön kol olup
en s>k dirsek yaralanmalar> olup, dirsek k>r>¤> olan hastala-
r>n %55-%75'inde rapor edilmifltir. En s>k ikinci karfl>lafl>-
lan lateral kondiler k>r>klar olup, bunu medial epikondiler
k>r>klar izler. Olekranon, radius bafl> ve boynu k>r>klar>, ve
medial epikondil ve T-kondiler k>r>klar çok daha nadirdir-
ler.
larda 8.5) olarak rapor etmifllerdir. Pek çok raporun aksine,
bu araflt>rmac>lar dirsek k>r>klar>n> k>zlarda (%54) erkekler-
den daha s>k bulmufllard>r. Cheng ve ark.