leri, normal anatomik ilikilerin tekrar kurulmasi için erken
açik reduksiyon ve internal fiksasyona yönelme ekilde evrim
geçirmeye balamitir. 1980lerden önce kemik ve ba yapila-
rin biyomekaniini anlamaya yönelik bilgilerde, pelvik halka
ayrilmalarinin stabilizasyon tekniklerinde ve bu yaralanmalar
sonrasi hayatta kalan hastalarin fonksiyonel sonuçlari hakkin-
da klinik ve bilgi olarak eksikliklerimiz vardi. Aslinda 1970'li
yillara kadar bir çok pelvik halka ayrilmasi iskelet traksiyonu
ve pelvik askilarla hemipelvisin airi migrasyonunu önlemeye
yönelik olarak cerrahi dii tedavi edilmekteydi. Pelvik halka
yaralanmalariyla ilgili en kabul gören düünce bu kadar yük-
sek enerjili bir travmadan sonra hasta hayatta kaldiysa daha
fazlasina gerek yok eklindeydi.
görülen dier yaralanmalari ve ölüm sebeplerini tanimlamaya
stabil olmayan pelvik kiriklarinda görülen zayif fonksiyonel
sonuçlari ve kronik arilari dokumante etmeye baladilar.
Pelvik halka yaralanmalariyla ilgili tarihsel geliime kisaca bir
deinmek u an kullandiimiz teknik ve felsefelerin daha iyi
anlailmasini ve gelecekte tedavinin alacai eklin çizilmesini
salayacaktir.
ba yaralanmalarinin açik bir ekilde ilk defa ayrildiini gör-
mekteyiz. 50 hastalik serisinde sadece sakroiliak dislokasyonu
olan hastalarda ie dönme yetenekleri göz önüne alindiinda
ilium ve sakrum kirii olanlara göre daha kötü sonuç bildir-
milerdir. Holdsworth fonksiyonel sonuçlarin anatomik re-
duksiyonla ilgisi olduunu ortaya koymutur (anatomik veya
anatomie yakin reduksiyon yapilan hastalarda sonuçlar daha
iyiydi). Bu görüler Raf
Çeviri: Dr. Cemil Yildiz, Dr. Bülent Karsliolu
CERRAH
S
TEDAVSYLE LKL
KOMPLKASYONLAR
Z
YÖNELK UMUTLAR