background image
K
AS
D
Genel Bak>fl
Kas distrofileri, iskelet kas>n>n genetik, ilerleyici bir
grup hastal>¤>d>r (Tablo 29-1). Kas distrofileri infla-
matuar olmad>¤>ndan miyosit yerine miyopati olarak
s>n>fland>r>l>rlar. Tan>mlamak gerekirse, patolojik de-
¤ifliklikler kas liflerinin içinde olup, kaslar>n inervas-
yonunda bir anormallik yoktur ve periferik sinirler
normaldir.
TAR
Meryon'un 1852 y>l>nda, bir ailenin dört erkek çocu-
¤unda görülen ilerleyici kas atrofisi ve çocukluk ça¤>
kas zay>fl>¤>n> tan>mlad>¤> yay>n, kas distrofisi konu-
sundaki ilk belgedir.
170
Bir çocu¤un klinik seyrini
flöyle anlatm>flt>: "May>s 1847'de yaklafl>k dokuz ya-
fl>nda iken Brutton caddesinden Westminster Köprü-
süne yürüdü, ama kas>m 1848 de ne yürüyebiliyor ne
de ayakta durabiliyordu, 1850'de kollar> kas gücünü
h>zla kaybediyordu." Otopside kas dejenerasyonu
sonucu elde edilmesine ra¤men, ne yaz>k ki Meryon
hastal>¤> hala ilerleyici nörolojik atrofi ile kar>flt>r>l-
maktayd>.
1968 y>l>nda Duchenne, psödohipertrofik veya mi-
yelosklerotik kas felci konusundaki eserini yay>nla-
m>flt>r.
56
Alt ekstremitlerden bafllay>p gövdeye yay>-
lan, etkilenen kaslarda geniflleme (psödohipertrofi),
interstisyel ba¤ dokusunda hiperplazi ve tutulan ade-
lelerde ya¤ hücrelerinde artma ile beraber seyreden,
s>kl>kla erkek çocuklarda görülen ilerleyici kas zay>f-
l>¤>n>n oldu¤u çocukluk ve ergenlik ça¤> kas hastal>¤>
olarak tan>mlam>flt>r. Duchenne, de¤iflikliklerin yal-
n>zca kaslarda oldu¤unu ve sinir sisteminde patolojik
de¤iflikliklerin olmad>¤>n> da ifade etmifltir.
1879'da Gowers, kendisinin klasik bulgusu olan
"bacaklara tutunarak kalkma" bulgusunu tan>mla-
m>fl (fiekil 29-1), distal adeleleri tutan primer olarak
tutan di¤er bir kas distrofisini ayr>nt>l> olarak anlat-
m>flt>r.
87,88
Limb-girdle ve fasioskapulohumeral dis-
trofiler ve miyotonik distrofiler, daha sonra 1800'le-
rin geç döneminde Landouzy, Dejerine, Erb ve
Thomsen taraf>ndan tan>mlanm>flt>r.
64,65,141,249
SINIFLAMA
n>flamas>, Walton taraf>n-
dan öne sürülen klinik ve genetik ana hatlar> temel
al>r (Tablo 29-2).
265,266
ETYOLOJ<
Moleküler genetik araflt>rmalardaki önemli ilerleme-
ler, primer ilerleyici kas distrofilerinin etyolojisini or-
taya koymada yard>mc> olmufltur. Duchenne kas dis-
trofisi geni X kromozomunun Xp21 bölgesinde yerle-
flik olup iki milyon temel çift boyunca uzan>r.
109,138
Duchenne kas distrofisi olgular>n>n üçte biri kendili-
¤inden mutasyon ile olur ki
229
, bu genin boyutunun
büyüklü¤ü düflünülünce daha iyi anlafl>l>r. X kromo-
zomu üzerindeki Xp21 bölgesi, iskelet, düz ve kalp
adaleleri ile beyinde bulunan 400 kilodalton protein
olan distrofini kodlamaktad>r.
116
Distrofin hücre zar>
iskeleti stabilitesinde kritik rol al>r. Duchenne kas dis-
trofili erkek çocuklardaki mutasyonlar, DNA promo-
ter bölgesini bozarak distrofin eksikli¤ine yolaçar.
B ö l ü m
29
Kas Hastal>klar>
Kas Distrofileri 1621
Miyotonik Distrofi 1654
Metabolik Kas Hastal>klar> 1656
Miyoglobinuri 1661
Polimiyosit ve Dermatomiyosit 1662
Piyomiyosit 1666
Miyositis Ossifikans 1668
Fibrozu 1671
Miyastenia Gravis 1672
1621