kateter, santral venöz kateter ve kalp debisi ölçümü için pulmoner arter kateterine ihti-
yaç duyulabilir. Ayrica damar yolu açilamadiinda cerrahi olarak açilabilmesi için steril
cerrahi tepsisi bulundurulmalidir. Pnömotoraks gelime riskine kari veya akcier zarlari
arasina kanama meydana geldiinde toraks tüpüne gerek duyulurken, ritim bozuklukla-
rinda veya ciddi bradiaritmilerde transvenöz pacemaker (kalp ritmini diaridan uyarici
aletler) ve/veya defibrilatör hayat kurtarici olabilir. Ayrica bronkodilatör tedavi amaciyla
nebülizasyon veya aerosol uygulamalarini salayan donanim da hazir bulundurulmalidir.
ve salik personelinin havayolu kontrolu, ileri yaam destei, postoperatif kanama, dren
kontrolu ve cerrahi yara bakimi gibi konularda eitimli olmasi gerekmektedir. Hastanin
hayatini tehdit eden acil durumlarda, ameliyathanede olduu gibi anestezist, cerrah ve ge-
reinde ilgili konsültan hekim olaya müdahale edebilmelidir.
fazla sorunun ortaya çikabilecei dönemdir. Amaç, sakin ve yumuak bir uyandirma ile
ekstübasyon iken, hipotermi gibi nedenlerle titreme ve ciddi bir ajitasyon olabilir. Rejyonal
anestezi vazodilatasyon (damar genilemesi) ile isi kaybina yol açarken ciddi hipotansiyo-
na da neden olabilir.
bil olmali, aksi takdirde hastalar entübe olarak PACU'ya transport edilmelidir. Transport
sirasinda; hipotansiyon eiliminde olan hastada yatak düz konumdayken, havayolu prob-
lemi olduunda ba yukari pozisyon verilmelidir. Aspirasyon, aizdan kanama ve kusma
riski olduunda yan yatar pozisyonda transport edilmelidir.
rol edilmelidir. Hastalarin en az bir kez isisi ölçülerek gerekirse isitilmali ve planlanan analjezi
uygulanmalidir. Damar yollari, kateter ve arter kanüllerinin yeri ve çevresi kontrol edilmeli,
gereinde tespitleri yenilenmelidir. Damar yolu çevresinde kizariklik ve ilik, ekstravazas-
yon (ilaç veya serumlarin damar diina çikmasi) olarak deerlendirilmelidir.
Titreme ile artan oksijen ihtiyaci ve azot protoksite bali difüzyon hipoksisini önlemek
için hastalara postoperatif dönemde de oksijen uygulanmasi gerekmektedir. Ayrica, anes-
tezi sirasinda hastalara verilen pozisyonlara bali olarak akcierde kapanmalar (atelekta-
zi) meydana gelebilir, bu durumda da oksijen ihtiyaci ortaya çikmaktadir. Buna ramen
kronik obstruktif akcier hastalarinda, solunum merkezi hipoksiye duyarli olduundan
daha düük konsantrasyonlarda oksijen uygulanmalidir. Bu hastalarda %90-92 saturasyon
deerleri hedeflenmelidir. Daha yüksek deerler elde edilmeye çaliildiinda, apne ve CO
etkisiyle üst hava yolu obstruksiyonu gelien hastalarda oral veya nazal airway ile hem
sekresyonlarin aspire edilebildii, hem de dilin geriye giderek hava yolunun kapanmasinin
önlenebildiidir. Sik araliklar ile derin nefes alarak öksürmeleri konusunda hastalara bilgi-
lendirme yapmak gerekmektedir.