bepaalde oorsprong (20), waarvan de diagnose door de
reumatoloog niet voor de hand ligt (bv. ziekte van Still bij
volwassenen). Zonder te vergeten dat, volgens de strenge
criteria van Durack en Street (21), in bijna de helft van de
gevallen uiteindelijk geen diagnose kan worden gesteld,
kan het onderzoek toch nuttig zijn. Er is echter geen enkele
grond om de PET-scan aan te bevelen voor de systema
tische evaluatie van systeemziekten.
Een indicatie waarover de laatste jaren wel zekerheid werd
bereikt, is sarcoïdose. Bij de evaluatie van de systemische
vormen van deze ziekte, is de PET-scan vandaag onmisbaar
geworden (22). Omdat bij sarcoïdose zeer vaak de longen
worden getroffen, is het logisch dat de studies zich daarop
toespitsen (Figuur 3). We onthouden a) dat een intense
captatie ter hoogte van de longen, met een lage mediasti
nale captatie, voorspellend is voor een ernstige activiteit
activiteit een wait and seehouding rechtvaardigt (24). De
rol van de PET-scan in louter articulaire vormen werd tot
op heden niet onderzocht.
cers gebruikt, met name
benzodiazepines in de macrofagen, die vaak overvloedig
aanwezig zijn in de ontstoken synoviale membraan bij reu
matoïde artritis (26). Beide tracers lenen zich onmiskenbaar
uitstekend voor de kwantitatieve evaluatie van de omvang
en evolutiviteit van de ziekte, maar bieden het nadeel dat
ze gezien de zeer korte radioactieve periode (20min) van
koolstof11 ter plaatse moeten worden geproduceerd.