hypointense rand door verkalkingen of oude bloedingen
in het kapsel. Op de T2gewogen opnamen is de cyste cen
traal hyperintens (3). Soms vertoont de cyste een atypische
verhoogde signaalintensiteit op de T1gewogen beelden
door eiwitrijke inhoud of inliggend bloed.
wekedelentumor, zoals een schwannoom uitgaande van
de zenuwwortel. De locatie van het letsel posterior in
het spinaalkanaal, in nauwe relatie met een degenera
tief facetgewricht op laaglumbaal niveau, en de speci
fieke signaalintensiteiten op MRI leveren de sleutel tot
de diagnose.
excisie van de cyste en begeleidende laminectomie de
voorkeursbehandeling. Spontaan herstel komt slechts voor
in ongeveer 10 procent van de gevallen. Aspiratie van de
cyste leidt vaak tot terugval (1, 4).
van een lumbosacraal radiculair syndroom. De sleutel tot
de correcte diagnose is de locatie van het letsel posterior
in het spinaalkanaal, in nauwe relatie met het degenera
tieve facetgewricht. CTscan brengt zeer nauwkeurig de
degeneratieve afwijkingen van de facetgewrichten in kaart.
MRI-scan is de voorkeurstechniek voor de uiteindelijke
diagnose. Deze techniek maakt een correct onderscheid
mogelijk tussen een discushernia of wekedelentumor van
de zenuwwortel, zoals een schwannoom.
1. de beukelaar jwk, dallenga a, de jong g, ruizeveld de winter kja, bakker slm. de
syndroom. ned Tijdschr geneesk 2010;154:a1673.
o
r
t b
r
I
ch
gedissemineerde lupus erythematodes. het middel is geïndiceerd na onvoldoende respons op een antimalariamiddel en
corticosteroïden en een andere immunosuppressieve behandeling, bij aanwezigheid van natieve anti-DNa-antilichamen en een
Belimumab is een volledig humaan monoklonaal antilichaam dat de B-lymfocytenstimulator inhibeert. evidentie voor behandeling met
dit middel komt in eerste instantie uit twee klinische studies, de BLISS-76- en BLISS-52-studie (1, 2). Die twee studies vergeleken
1 en 10mg/kg belimumab en placebo, toegevoegd aan standaardtherapie bij in totaal 1.684 patiënten. De behandeling met belimumab
verbeterde globaal de ziekteactiviteit in de frequentst voorkomende musuloskeletale en mucocutane orgaandomeinen. Verslechtering
van het hematologische, immunologische en renale domein kwam bij significant minder patiënten voor die met belimumab behandeld
waren dan bij patiënten uit de placebogroep.
recente gegevens over een follow-up van vier jaar suggereren dat belimumab over langere termijn kan worden toegediend met een
aanvaardbaar veiligheidsprofiel (3).