medicijnen wordt niet goed verdragen in deze oudere po
pulatie. Narcotica veroorzaken sedatie en evenwichtstoor
nissen, met meer valneiging en bijkomende fracturen
tot gevolg. Antiflogistica geven o.a. gastro-intestinale en
cardio vasculaire bijwerkingen en worden best niet te lang
toegediend.
In de USA bedraagt het aantal doden door gastrointesti
nale bijwerkingen na NSAID-gebruik meer dan 16.000 per
jaar (10). Daarnaast vindt men bij patiënten met hyperten
sie of coronairlijden een aanzienlijk verhoogd risico (tot
47%) op cardiovasculaire complicaties (11).
Antidepressiva worden soms gebruikt bij chronische pijn,
of als er door de fractuur enige compressie ontstaat van
de zenuwwortels in de wortelkanalen. Gabapentine en pre
gabaline kunnen voor dezelfde indicatie gebruikt worden.
Een recente metaanalyse over het gebruik van calcitonine
bij pijnlijke indeukingsfracturen toont het analgetische
effect van deze behandeling aan, zowel bij mannen als
vrouwen (12).
Spierrelaxantia kunnen hulp bieden bij paravertebrale
spierpijn in de acute fase, dat wil zeggen in de eerste twee
weken na het trauma. Ook hier is een langdurige behande
ling niet geïndiceerd wegens het optreden van bijwerkin
gen (13).
en verergeren osteoporose. Comorbiditeit,onder meer van
pulmonale aard, en deconditionering nemen toe, met ver
hoogde mortaliteit tot gevolg (9).
Op PubMed worden ook geen artikels gevonden die deze
methode aanprijzen.
Bedrust en relatieve rust moeten dan ook gezien worden
als een gevolg van pijnlijke insufficiëntiefracturen, niet als
een behandeling ervan. Over het nut van immobilisatie in
een corset of orthese kan wel geoordeeld worden, want er
zijn wel studies beschikbaar, hoewel maar één RCT.
osteoporotische wervelindeukingen onder controle te krij-
gen. Het doel van deze corsetten is de pijn te reduceren
door stabilisatie van de wervelkolom evenals vermijden
van progressie van de afwijking (14). Een brace zorgt voor
een betere rechtopstaande houding door het tegengaan
van de flexiekrachten en het verminderen van de paraver
tebrale spierspasmen. De patiënt kan meer bewegen en