een osteoïd osteooM in de fibula:
casusbespreking
beantwoordt aan salicylaten of NSAID. Deze benigne osteoblastische tumor kan zich ech-
ter frequent op atypische wijze presenteren (zowel klinisch als op beeldvorming). Daarom
is het niet altijd evident om snel de diagnose te stellen. Verder wordt in dit artikel ook de
beeldvorming en behandeling van osteoïde osteomen besproken.
r
t
ho
vooral bij jonge mannen voorkomt. De tumoren zijn predo
minant gelokaliseerd in platte en lange beenderen. De pa
tiënten ervaren pijn die `s nachts toeneemt en met inname
van salicylaat of NSAID (Non-Steroidal Anti-Inflammato
ry Drug) afneemt. Aangezien osteoïde osteomen frequent
een atypische presentatie hebben, kan het moeilijk zijn om
snel de diagnose te stellen. Wij stellen een casus voor van
een 23-jarige, internationale, Zuid-Afrikaanse rugbyspeel-
ster met een osteoïd osteoom in de distale fibula.
nische onderbeenpijn die geassocieerd was met gewichts
dragende activiteiten. Ze ervoer de pijn ter hoogte van
de laterale malleolus tijdens sprinten in een wedstrijd of
tijdens een zware training. Ze ondervond geen verbetering
met relatieve rust, kinesitherapie en inname van NSAID.
Ze had geen nocturale pijn en er waren geen bijzonder-
heden in haar medische voorgeschiedenis aanwezig.
Tijdens het klinische onderzoek was de distale fibula ge
voelig bij palpatie. Ze voelde een discrete pijn tijdens de
weerstand werd de pijn ook uitgelokt.
Er werden geen abnormaliteiten gezien op musculoske
letale echografie. Conventionele radiografie toonde een
discrete hypodensiteit aan de mediale zijde van de distale
fibula (Figuur 1). Een NMR-scan liet een vochthoudende
laesie zien met omliggend botoedeem (Figuur 2). Een CT
scan bevestigde het beeld van een cysteuze tumor omgeven
door sclerotisch bot (Figuur 3).
Via posterolaterale benadering werd de tumor verwijderd
uit de distale fibula. Het bleek te gaan om een kleine tumor
van zacht weefsel met de karakteristieken van een nidus.
Anatoompathologisch nazicht van het biopt bevestigde de
diagnose van een osteoïd osteoom. Onze patiënte diende
zes weken met krukken te stappen. Nadien werd de func
tionele revalidatie aangevat. Drie maanden postoperatief
kon ze opnieuw voluit trainen en zich voorbereiden voor de
volgende wereldkampioenschappen.
ne bottumoren. De hoogste incidentie is op de leeftijd van
10 tot 30 jaar. Mannen zijn tot vier maal meer voorbeschikt
(1, 2).