Aangezien NSAID's zeer doeltreffend zijn tegen de symptomen van
artrose, wordt getracht om dit risico zo veel mogelijk te beperken. En
dit is wat nabumetone doet, zoals uit meerdere vergelijkende studies en
meta-analyses is gebleken. De eerste meta-analyse waarin dit voordeel
van nabumetone werkelijk is aangetoond, is deze van Lipani, waarin
8 gerandomiseerde studies werden opgenomen (
perforaties, ulcera en bloedingen (PUB) significant lager is met
nabumetone (0,03%) dan met de andere klassieke NSAID's, waarbij
deze frequentie varieert van 0,8 tot 1,8%.
meta-analyse van Freston met 12 klinische studies, die uitwees dat
nabumetone gemiddeld 10 keer minder PUB's veroorzaakt dan de
andere klassieke NSAIDs waarmee het werd vergeleken (2).
PUB's naarmate de dosis van het geneesmiddel verhoogd wordt. Dat
is niet het geval met nabumetone, zoals is gebleken uit een studie met
met indomethacine (75mg/dag) als aanvangsdosis. Verdubbeling
van de dosis van beide NSAIDs verbeterde de pijnverlichting
met respectievelijk 100% en 67%, maar zonder toename van de
frequentie van bijwerkingen onder nabumetone, dit in tegenstelling
tot indomethacine (3). Deze vaststelling werd bevestigd in een andere
studie waarin nabumetone (1.000-2.000mg/dag), diclofenac (100-
200mg/dag), naproxen (500-1.500mg/dag), piroxicam (10-20mg/dag)
en ibuprofen (1.200-3.200mg/dag) werden vergeleken. Nabumetone
en de andere NSAID's waren in deze studie vergelijkbaar op het vlak
van subjectieve symptomen (dyspepsie...) maar nabumetone had
een duidelijk en significant beter gastro-intestinaal veiligheidsprofiel
dan de andere NSAID's, zonder wijziging van het risico in functie van
de posologie (4). Dit voortreffelijke profiel, ongeacht de dosering,
werd eveneens bij bejaarden (5) vastgesteld. De goede tolerantie van
nabumetone houdt volgens de analyse uitgevoerd door Bannwarth (1),
waarschijnlijk verband met een gunstigere verhouding COX-1/COX-2-
inhibitie onder nabumetone dan onder andere klassieke NSAID's.
ontstekingsremmers minder vaak aanleiding tot ontwikkeling
van gastro-intestinale perforaties, ulcera en bloedingen. Maar
niet alleen dit verklaart waarom de wetenschappelijke bijsluiter
onlangs op 4 punten is gewijzigd. Zo benadrukt de bijsluiter dat
klinische studies hebben aangetoond dat er geen proportionele
toename van de bijwerkingen optreedt bij verhoging van de dosis
Gambaran
polyartrotische of andere pijnlijke aandoeningen van inflammatoire aard.
Vaak hebben deze patiënten een polyfarmaceutische benadering die,
naast de verschillende geneesmiddelen voor hun comorbiditeiten, ook
meerdere anti-inflammatoire en pijnstillende geneesmiddelen omvat.
In die context wordt Gambaran
intestinale aard, terwijl dankzij de doeltreffendheid van Gambaran
worden nagestreefd.
Het is naar mijn ervaring zelden nodig om de dosis van Gambaran
nooit. Niet omdat de bijwerkingen zouden verhogen bij een hogere dosis, maar
wel omdat bij mijn patiënten de dosis van 2 x 500mg Gambaran
geneesmiddelen, bijvoorbeeld paracetamol of een opiaat zoals tramadol. Met
deze combinaties slaag ik er meestal in de pijnproblematiek bij mijn patiënten
onder controle te houden. Bovendien kan Gambaran
1.
Am J Med 1999;107(6A):78S-88S.
J Rheumatol Suppl 1992;36:58-62.
in osteoarthritis and rheumatoid arthritis. Am J Med 1993;95(2A):10S-18S.
the elderly. Am J Med 1993;95(2A):19S-27S.
umula
s (%)
ndomethacine
ir
o
xicam (= 431)
x
en
bupr
NSAID's in geval van artrose of reumatoïde artritis.
nabumetone 500 mg/filmomhulde tablet
- artrose - periarticulaire aandoeningen, zoals: bursitis, tendinitis, synoviitis en tendosynoviitis, periarthritis humeroscapularis - verstuiking en verrekking van ligamenten kneuzing
door sportbeoefening
aanvangsdosis van 1 g worden ingenomen, gevolgd door de aanbevolen dosis van 1 g bij het slapengaan. Bij ernstige symptomen kan 's ochtends een dosis tot 1 g worden ingenomen
naast de dagelijkse dosis van 1 g bij het slapengaan. De duur van deze dosisverhoging wordt bepaald door de behandelende arts naargelang de ernst van de symptomen maar dient
zo kort mogelijk te zijn en niet langer dan 15 dagen te zijn zonder gepast medisch toezicht. Oudere patiënten: Aangezien de bloedspiegel hoger is bij oudere patiënten, is het raadzaam
te beginnen met één GAMBARAN filmomhuld tablet van 500 mg per dag, wat in veel gevallen voldoende verlichting brengt; meer dan 1 g per dag is te vermijden. Kinderen jonger dan
14 jaar: Er is momenteel geen vastgestelde dosis voor kinderen jonger dan 14 jaar. Dosis in geval van nierfalen: Als de creatinineklaring minder dan 30 ml/minuut bedraagt, is het
raadzaam deze klaring regelmatig te meten en de dosis dienovereenkomstig aan te passen. Als de creatinineklaring meer dan 30 ml/minuut bedraagt, dient de dosis niet te worden
aangepast. Het kan weliswaar nuttig zijn te beginnen met de laagst mogelijke dosis (500 mg) en de dosis geleidelijk te verhogen naargelang de respons. Meer nauwlettend toezicht is
aan te raden bij oudere patiënten. Dosis in geval van leverfalen: Er dient rekening mee te worden gehouden dat het metabolisme van nabumetone afhangt van de leverfunctie en dus
verminderd kan zijn bij patiënten met leverfalen. GAMBARAN mag niet worden voorgeschreven in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose. Wijze van toediening:
GAMBARAN filmomhulde tabletten dienen in hun geheel, zonder kauwen, te worden doorgeslikt met wat water. GAMBARAN mag tijdens of buiten de maaltijden worden ingenomen.
Bijwerkingen kunnen grotendeels worden vermeden door gebruik van de laagst mogelijke werkzame dosis gedurende de kortst mogelijke tijd die vereist is om de symptomen onder
controle te brengen.
andere niet-steroïdale ontstekingsremmers. Ernstige anafylactische reacties, zelden fataal echter, werden bij dit type patiënten gerapporteerd nadat ze niet-steroidale ontstekingsrem-
mers hadden ingenomen; tijdens de groeifase van ulcus pepticum; in geval van ernstig leverfalen, bijvoorbeeld in geval van cirrose; in geval van ernstig hartfalen; in geval van actieve
cerebrovasculaire of andere hemorragie; bij zwangere vrouwen tijdens het derde trimester van de zwangerschap of bij vrouwen die borstvoeding geven
bij nabumetone. Nabumetone:
vliezen. Tijdens klinisch onderzoek werd 1 g verdragen door 95% en 2 g door 80% van dergelijke patiënten. Nabumetone: Specifi eke informatie: Nabumetone wordt beter
verdragen dan de meeste andere niet-steroïdale ontstekingsremmers, vooral omdat er minder effecten op het maag-darmstelsel zijn. Bij herbeoordeling van gegevens van
klinisch onderzoek van nabumetone vóór of na de vergunning voor het in de handel brengen, bedroeg de gemiddelde cumulatieve frequentie van maag-darmperforaties,
-ulcera of -bloedingen bij patiënten die 3 tot 6 maanden lang of gedurende 1 jaar of 2 jaar werden behandeld, respectievelijk 0,3%, 0,5% en 0,8%. Hoewel deze cijfers lager
zijn dan bij andere niet-steroïdale ontstekingsremmers, dient de arts bedacht te zijn op deze bijwerkingen, die zich ook kunnen voordoen bij patiënten zonder voorgeschie-
denis van maag-darmaandoeningen. Bijwerkingen De bijwerkingen worden hierna opgesomd per orgaanklasse en volgens frequentie. De volgende defi nities zijn van toepassing
op de termen die gebruikt worden voor de frequentie, als volgt: Zeer vaak ( 1/10) - Vaak ( 1/100, < 1/10) - Soms ( 1/1000, < 1/100) - Zelden ( 1/10000, < 1/1000) - Zeer zelden
(< 1/10000) De zeer vaak, vaak en soms voorkomende bijwerkingen werden doorgaans geïdentifi ceerd in gegevens van klinisch onderzoek. De zelden en zeer zelden voorkomende
bijwerkingen werden in het algemeen geïdentifi ceerd door spontane meldingen.
pneumonie
cum, maag-darmperforatie of -bloeding, soms met dodelijke afl oop, kunnen zich voordoen, vooral bij oudere personen. Misselijkheid, braken, fl atulentie, constipatie, dyspepsie, buik-
pijn, melaena, hematemese, stomatitis ulcerosa, exacerbatie van colitis en ziekte van Crohn (zie rubriek 4.4) zijn gemeld na toediening. Gastritis is minder vaak vastgesteld. Lever- en
galaandoeningen Zeer zelden: leverfalen, geelzucht, verhoogde leverfunctie
plantingsstelsel- en borstaandoeningen Zeer zelden: menorragie Algemene aandoeningen en stoornissen op de toedieningsplaats Vaak: oedeem, vermoeidheid; Soms: asthenie
Onderzoeken Soms: verhoogde leverfunctietests; Oedeem, hypertensive en hartfalen zijn gemeld tijdens behandeling met niet-steroïdale ontstekingsremmers. Maag-darmulceratie,
-perforatie en -bloeding kunnen dodelijk zijn, vooral bij oudere patiënten. Klinisch onderzoek en epidemiologische gegevens lijken uit te wijzen dat gebruik van bepaalde niet-steroïdale
ontstekingsremmers (vooral bij hoge dosissen en langdurige behandeling) kan gepaard gaan met een licht verhoogde kans op arteriële trombotische voorvallen (bijv. myocardinfarct
of beroerte).