bindweefsel en synoviale verdikking, waardoor de zenuw
minder mobiel wordt over zijn verloop, wat bijdraagt tot
verdere zenuwaantasting.
bepaalde risicofactoren geassocieerd aan het ontstaan van
CTS.
Er is een hogere prevalentie van CTS bij patiënten met dia
betes, hypothyroïdisme en obesitas. Tijdens de zwanger-
schap komt CTS frequenter voor, maar in de regel regres
seren de symptomen spontaan na de bevalling.
Er bestaat veel controversie over de relatie tussen CTS
en bepaalde beroepsactiviteiten. Bepaalde polsposities
kunnen aanleiding geven tot zenuwcompressie en het is al
gemeen aanvaard dat polsposities met doorgedreven flexie
of extensie de druk in de tunnel verhogen en bijgevolg aan
leiding kunnen geven tot het ontstaan van CTS (34).
siënte gevoelsstoornis tot volledig gevoelsverlies met
spieratrofie. Vaak treedt de ernst van de symptomen
progressief op. Spieratrofie en ernstige zenuwschade zijn
meestal irreversibel en het is dus van belang de sympto
men op tijd te herkennen en het probleem te behandelen,
alvorens er permanente zenuwbeschadiging optreedt. De
primaire symptomen zijn pijn, paresthesieën of hypo-
esthesie in het distale distributiegebied van de nervus
medianus duim, index, middelvinger en radiaire zijde
van de ringvinger.
Deze symptomen spelen zich voornamelijk 's nachts af.
Klassiek wordt de patiënt wakker met een gevoelloze en
gezwollen aanvoelende hand, de vingers tintelen, en ern
stige pijn kan uitstralen van de pols naar de schouder (bra
chialgia paresthetica nocturna). De symptomen verbeteren
meestal door de hand te schudden (flick sign). Na het ont
waken persisteert vaak een stijf gevoel van de hand. Deze
symptomen zijn vrijwel pathognomonisch voor CTS.