tijd voor een update?
de nervus medianus op het niveau van de pols' (1).
Het is de meest voorkomende drukneuropathie die bij 2 tot 4 procent van de bevolking
voorkomt. Zowel vanuit medisch als vanuit socio-economisch standpunt zijn een correcte
diagnose en behandeling dus van groot belang (2-5).
Algemeen aanvaarde kennis gecombineerd met de bevindingen uit nieuw wetenschappe-
lijk onderzoek vormen de basis voor deze update over de verschillende aspecten die van
belang zijn bij de behandeling van dit probleem.
r
t
ho
overspannen wordt door het ligamentum transversum
(Figuur 1). Aan ulnaire zijde insereert het ligamentum
transversum op het os pisiforme en het os hamatum, ra
diair insereert het ligament op het os scaphoideum en het
os trapezium.
(flexor pollicis longus, vier flexoren digitorum superficia
lis en vier flexoren digitorum profundus) door dit kanaal.
De beenderige en ligamentaire wanden van de tunnel heb
ben slechts een beperkte elasticiteit en het volume van
de carpale tunnel kan zich dus niet significant vergroten.
(Figuur 2 en 3) (6). Hoewel de tunnel aan beide zijden
(proximaal en distaal) open is, blijft er steeds een nage
noeg gelijke weefseldruk behouden in de carpale tunnel.
De nervus medianus ligt direct onder het ligamentum
transversum. Distaal van het ligamentum transversum
(talrijke anatomische varianten) takt meestal de recur
rente motorische tak van de nervus medianus af. Deze
innerveert de m. abductor pollicis longus, de m. flexor
pollicis brevis caput superficiale en de m. opponens
digitale zenuwen, die de sensibiliteit voorzien van de duim,
index, middelvinger en de radiaire helft van de ringvinger
(Figuur 4) (4).
sisterende mediane arterie kunnen de massa in de tunnel
vergroten. Het volume in de tunnel kan ook toenemen
door ruimteinnemende processen, zoals tenosynovitis,
ganglioncyste, lipoom en fibroom van de peesschede (7).
Beenderige letsels of aandoeningen (fractuur, reumatoïde
artritis, osteoartritis van pols en carpus) kunnen de afme
tingen van de tunnel verkleinen.
ten gevolge van chronische compressie zijn afhankelijk van
de duur en ernst van de compressie. Aanvankelijk is er een
dynamische en omkeerbare ischemie. Met toenemende
en/of aanhoudende compressie zal focale demyelinisatie
optreden, gevolgd door meer diffuse demyelinisatie en uit
eindelijk axonale degeneratie. De gevoelsklachten zullen
veelal parallel lopen met de histopathologische verande
ringen en zullen evolueren van intermitterende paresthe
sieën naar permanente gevoelloosheid.