betekent ook praten over de voldoening die
hij zou hebben als hij `s avonds niet meer
zou snoepen, en over het persoonlijke ple-
zier dat hij zou beleven als hij zijn doel zou
blijven nastreven.
vaak over de doelstellingen die de adoles-
cent wil bereiken. Die doelstellingen moeten
we bepalen in overleg tussen de patiënt, zijn
ouders en de arts. We mogen de adolescent
geen doelen opleggen, maar hem helpen
om zelf te bepalen wat hij wil bereiken. De
doelstelling moet aangepast zijn aan zijn
situatie, en ook haalbaar zijn: hoe minder
ambitieus de doelstelling, hoe makkelij-
ker ze te bereiken is. Het bereiken van een
doelstelling, zal het persoonlijke gevoel van
efficiëntie van de adolescent versterken.
De doelstelling moet niet noodzakelijk in
cijfers worden uitgedrukt (`s morgens ont-
bijten', `niet meer elke dag frisdrank drin-
ken', `mijn gewicht stabiel houden', `gaan
aan een deadline (`tegen de volgende con-
sultatie', `in de zomer'...).
van adolescenten op dezelfde manier als
de adolescentie in het algemeen: hun ge-
voel houdt het midden tussen afkeuring en
fascinatie, tussen de wil om te controleren
en nostalgie. In plaats van te hopen dat de
adolescent zich ideale eetgewoonten zal
aanmeten, wat op elke leeftijd overigens
een illusie is, moeten we hem helpen om
met zijn eigen middelen gezonder te gaan
leven. Dankzij een goede kennis van de be-
hoeften in deze periode, kunnen we bepalen
welke eetgewoonten voor een bepaalde
adolescent het beste zijn. We moeten de
adolescent bejegenen zonder zelfingeno-
menheid maar met empathie. Alleen dan
kunnen we hem opvolgen in de tijd, en zal
hij ons vaak nog verbazen met zijn natuur-
D. H. Winnicott ooit schreef: de adolescentie
is in de eerste plaats een `levenservaring
en een existentiële kwestie' die maar één
remedie heeft: `de tijd die ervoor zorgt dat
het probleem gewoon weer overwaait'.
1.
l'adolescent, in Médecine de l'adolescent (2
Arch Pediatr 2006;13 Spec No 1:29-32.
viewing? Behavioural and Cognitive Psychotherapy
1995;23(04):325-34.
médicaux et psychologiques. EMC (Elservier SAS, Paris)
Gynécologie 2006(802-A-01).
nels donner aux adolescents? J pediatr puériculture
2000;13:89-94.
ons, in Médecine de l'adolescent (2
précoce? Médecine & enfance 2012;32(3):115-8.
taires 2 (INCA 2) 2006-2007. 2009, Agence Française de
sécurité sanitaire des aliments. Paris.
Cahiers de nutrition et de diététique 2011;46(1):30-9.
en France aujourd'hui. in AlimaAdos, colloque organisé
par l'OCHA. 2009, Paris.
évolution radicale de la relation thérapeutique. Alcool et
addictologie 2004;26(2):129-34.
thérapeutique d'un patient obèse? La motivation du
patient... et du médecin: une des clefs du succès théra-
peutique? Obes 2009;3:23-7.
of freedom and control. 1981. Academic Press: San Diego.
Erasmus Ziekenhuis), krijgt de Prijs Oskar Minkowski
2013 uitgereikt door de EASD (European Association
for the Study of Diabetes). Deze prijs is de belangrijkste
Europese onderscheiding voor onderzoek in het domein
van diabetes. De onderzoeker die de prijs ontvangt, moet
jonger dan 45 jaar zijn. Miriam Cnop is de eerste Belgische
vrouw die deze prijs krijgt. Samen met haar collega's van
ze de mechanismen die verantwoordelijk zijn voor het slecht functioneren en
de apoptose van de bètacellen die worden waargenomen bij diabetes type 2
endoplasmatisch recticulum als een moleculair mechanisme dat bijdraagt tot
de apoptose van cellen, veroorzaakt door vrije vetzuren. Door de stress van
het endoplasmatisch recticulum en het mitochondriale spoor van de apoptose
door kleine moleculen te moduleren en via interferentiestrategieën van ARN,
kon het team bijdragen tot het verduidelijken van de signalisatiewegen die bij
apoptose van de bètacellen betrokken zijn. Dit maakt het mogelijk om nieuwe
therapeutische manieren om deze cellen te beschermen.
openingstoespraak met als titel "The heart of the matter: beta cells in diabetes".