heid... of beter verzorgd
Rural Epidemiologic) richtte zich op het car-
diovasculaire risico en de incidentie van car-
diovasculaire gebeurtenissen in populaties
met een hoog, middelhoog of laag inkomen.
Het risico werd geëvalueerd met behulp
van de INTERHEART-risicoscore. De ver-
zamelde gegevens hadden ook betrekking
op de houding ten opzichte van preventie
en behandeling.
De resultaten geven aan dat de risicofacto-
ren significant meer voorkomen in regio's
met een hoog inkomen, maar dat de pati-
enten er ook veel meer middelen hebben
om deze risicofactoren te controleren en
de gevolgen ervan te behandelen.
In de rijke landen worden er meer patiënten
in het ziekenhuis opgenomen voor cardio-
vasculaire aandoeningen, maar de reden
voor de hospitalisatie is verschillend: het
aantal hospitalisaties voor ernstige cardio-
vasculaire events ligt lager in rijke landen;
hospitalisaties voor minder ernstige events
komen relatief vaker voor. "Zo worden in Ca-
nada in een heel vroeg stadium al preventieve
en therapeutische maatregelen getroffen,
zodat zware aandoeningen die kunnen leiden
tot ernstige events er minder vaak voorval-
len", verklaart Koon Teo (Amilton, Canada).
Volgens hem "tonen deze gegevens dan ook
het belang aan van preventie en een georga-
niseerd zorgsysteem. Ze doen ons bovendien
nadenken over de manier waarop we deze
aspecten kunnen verbeteren voor minder-
bedeelde populaties".
van de nieuwe antidiabetica
paald dat de cardiovasculaire veiligheid van
ieder nieuw antidiabetisch middel aange-
toond moet zijn voordat het wordt gebruikt.
Een eis die onder meer heeft geleid tot de
onderzoeken EXAMINE en SAVOR TIMI 53.
In EXAMINE (Examination of Cardiovascular
Outcomes with Alogliptin versus Standard of
Care), waarvan de resultaten werden voor-
gesteld door William B. White (Farmington,
Verenigde Staten) werd alogliptine, een
DPP4-remmer, vergeleken met een placebo
bij patiënten met diabetes type 2 die recent
een acuut coronair syndroom hadden ge-
kregen en die over de nodige gezondheids-
standaarden inzake diabetes en secundaire
cardiovasculaire preventie beschikten.
Het voornaamste evaluatiecriterium van
deze non-inferioriteitsstudie was een sa-
mengesteld criterium bestaande uit car-
diovasculair overlijden, myocardinfarct en
cerebrovasculaire accidenten. De mediane
opvolging van 18 maanden toont dat het
aantal events respectievelijk 11,3% en 11,8%
bedraagt voor alogliptine en voor een pla-
cebo (p < 0,001 voor de non-inferioriteit).
Het HbA1c-gehalte aan het einde van
het onderzoek ligt significant lager in de
alogliptinegroep: -0,33% versus +0,03% ten
van hypoglykemie en van pancreatitis is
vergelijkbaar voor beide groepen. EXAMINE
slaagt er niet in om de superioriteit van
alogliptine aan te tonen, wat de preventie
van ernstige cardiovasculaire gebeurtenissen
betreft. Volgens de gehanteerde methodo-
logie moest dit secundair evaluatiecriterium
pas worden ingeschakeld nadat de non-
inferioriteit van de actieve behandeling was
aangetoond.
horen
ment of Vascular Outcomes Recorded in
Patients with Diabetes Mellitus), een fase
IV-onderzoek, werd saxagliptine, een an-
dere DPP4-remmer, vergeleken met een
placebo bij diabetes type 2-patiënten met
een bewezen cardiovasculaire aandoening
of verschillende risicofactoren. De rest van
de behandeling werd overgelaten aan de
beoordeling van de onderzoekers en kon
dus worden opgedreven.
Zoals Deepak Bhatt (Newton, Verenigde
Staten) aangaf, toont de opvolging van
2,1 jaar geen verschil tussen saxagliptine
en een placebo voor het belangrijkste sa-
mengestelde evaluatiecriterium, namelijk
die aantonen dat het cardiovasculaire risico en het type cardiovasculaire
vasculaire veiligheid van de DPP4-remmers, het HDL-cholesterolgehalte en het
feit of de patiënt al dan niet lijdt aan het syndroom van Marfan.