werkten en dus gebruikt konden worden
voor de behandeling van de zwaarlijvigheid,
een miljoenenbusiness. Er werden tientallen
amfetaminederivaten ontwikkeld. Ondanks
hun eetlustremmende werking bleven deze
derivaten hun verslavende en paranoia-
inducerende eigenschappen behouden. Om
deze redenen is in België de aflevering - als
specialiteit en in magistrale bereiding - ver-
boden van de anorexigenen amfepramon,
clobenzorex, fenbutrazaat, fendimetrazine,
fenproponex, fentermine, mazindol, mefe-
norex, norpseudo-efedrine en propylhexe-
drine (4). De enige plaats waar ze nog te ver-
krijgen zijn, is in het illegale (doping)circuit.
tal (milde) stimulantia erin geslaagd een
vaste waarde te worden in de geneeskunde.
Enkele voorbeelden zijn modafinil gebruikt
bij narcolepsie, methylfenidaat (Rilatine
hyperactivity disorder (ADHD), bupropion
(synoniem amfebutamon) voor de behan-
deling van depressies en bij rookstop en
de behandeling van rinitis en sinusitis.
manieren worden beantwoord. Meestal
heeft het te maken met prestatiebevorde-
rende middelen, maar het kan ook gaan om
maskerende middelen die de detectie van
doping bemoeilijken of verhinderen. Een
product wordt niet alleen vanuit ethisch
standpunt gecatalogeerd als doping maar
ook om de gezondheid van de atleet te vrij-
waren. Er is geen uniek criterium om een
substantie te beschouwen als stimulerend.
Er zijn wel enkele regels die het Wereldan-
tidopingagentschap (WADA) hanteert om
een component als prestatiebevorderend te
classificeren. Het woord stimulans verwijst
naar stoffen die het centraal zenuwstelsel
stimuleren en een waarneembaar effect
hebben op de werking van de hersenen en
zich uitten in een euforische staat, een ver-
laagde ervaring van vermoeidheid en een
toename in motorische activiteit.
op klinische observaties, aangezien in het
midden van de vorige eeuw de periode
waarin de meeste stimulantia ontwikkeld
werden slechts beperkte farmacologische
modellen ter beschikking waren om klinische
waarnemingen te gaan linken met de recep-
torinteracties. De combinatie van de criteria
is voornamelijk nodig om differentiatie met
andere dopingklassen mogelijk te maken. Bij-
voorbeeld: corticosteroïden in hogere dosis-
sen kunnen ook resulteren in een euforische
staat. Bepaalde beta-2-agonisten kunnen tot
een verhoogde motorische activiteit leiden.
Tegenwoordig zijn voor de meeste stimulan-
tia de farmacologische werking uitgeklaard,
in het bijzonder voor de stimulantia in de
verboden lijst zijn er uitgebreide overzichts-
artikelen verschenen (5-7).
lijst: legaal, illegaal, gespeci-
fieerd en niet gespecifieerd...
het Wereldantidopingagentschap (WADA)
clobenzorex; cocaïne; cropropamide; crotetamide; dimethylamfetamine; etilamfetamine; famprofazon; fencamine; fenetylline;
fenfluramine; fenproporex; furfenorex; mefenorex; mefentermine; mesocarb; methamfetamine(d-); p-methylamfetamine;
methylenedioxyamfetamine; methylenedioxymethamfetamine; modafinil; norfenfluramine; fendimetrazine; fenmetrazine; fentermine;
4-fenylpiracetam (carfedon); prenylamine; prolintaan.
levmetamfetamine; meclofenoxate; methylefedrine****; methylhexaneamine (dimethylpentylamine); methylfenidaat; nikethamide;
norfenefrine; octopamine; oxilofrine; parahydroxyamfetamine; pemoline; pentetrazol; fenpromethamine; propylhexedrine; pseudo-
efedrine*****; selegiline; sibutramine; strychnine; tuaminoheptane; en andere substanties met een gelijkaardige chemische structuur
of gelijkaardig(e) biologisch(e) effect(en).
topisch gebruik en die stimulantia die inbegrepen zijn in het 2012 Monitoring Program*.