![]() werkten en dus gebruikt konden worden voor de behandeling van de zwaarlijvigheid, een miljoenenbusiness. Er werden tientallen amfetaminederivaten ontwikkeld. Ondanks hun eetlustremmende werking bleven deze derivaten hun verslavende en paranoia- inducerende eigenschappen behouden. Om deze redenen is in België de aflevering - als specialiteit en in magistrale bereiding - ver- boden van de anorexigenen amfepramon, clobenzorex, fenbutrazaat, fendimetrazine, fenproponex, fentermine, mazindol, mefe- norex, norpseudo-efedrine en propylhexe- drine (4). De enige plaats waar ze nog te ver- krijgen zijn, is in het illegale (doping)circuit. tal (milde) stimulantia erin geslaagd een vaste waarde te worden in de geneeskunde. Enkele voorbeelden zijn modafinil gebruikt bij narcolepsie, methylfenidaat (Rilatine hyperactivity disorder (ADHD), bupropion (synoniem amfebutamon) voor de behan- deling van depressies en bij rookstop en de behandeling van rinitis en sinusitis. manieren worden beantwoord. Meestal heeft het te maken met prestatiebevorde- rende middelen, maar het kan ook gaan om maskerende middelen die de detectie van doping bemoeilijken of verhinderen. Een product wordt niet alleen vanuit ethisch standpunt gecatalogeerd als doping maar ook om de gezondheid van de atleet te vrij- waren. Er is geen uniek criterium om een substantie te beschouwen als stimulerend. Er zijn wel enkele regels die het Wereldan- tidopingagentschap (WADA) hanteert om een component als prestatiebevorderend te classificeren. Het woord stimulans verwijst naar stoffen die het centraal zenuwstelsel stimuleren en een waarneembaar effect hebben op de werking van de hersenen en zich uitten in een euforische staat, een ver- laagde ervaring van vermoeidheid en een toename in motorische activiteit. op klinische observaties, aangezien in het midden van de vorige eeuw de periode waarin de meeste stimulantia ontwikkeld werden slechts beperkte farmacologische modellen ter beschikking waren om klinische waarnemingen te gaan linken met de recep- torinteracties. De combinatie van de criteria is voornamelijk nodig om differentiatie met andere dopingklassen mogelijk te maken. Bij- voorbeeld: corticosteroïden in hogere dosis- sen kunnen ook resulteren in een euforische staat. Bepaalde beta-2-agonisten kunnen tot een verhoogde motorische activiteit leiden. Tegenwoordig zijn voor de meeste stimulan- tia de farmacologische werking uitgeklaard, in het bijzonder voor de stimulantia in de verboden lijst zijn er uitgebreide overzichts- artikelen verschenen (5-7). lijst: legaal, illegaal, gespeci- fieerd en niet gespecifieerd... het Wereldantidopingagentschap (WADA) clobenzorex; cocaïne; cropropamide; crotetamide; dimethylamfetamine; etilamfetamine; famprofazon; fencamine; fenetylline; fenfluramine; fenproporex; furfenorex; mefenorex; mefentermine; mesocarb; methamfetamine(d-); p-methylamfetamine; methylenedioxyamfetamine; methylenedioxymethamfetamine; modafinil; norfenfluramine; fendimetrazine; fenmetrazine; fentermine; 4-fenylpiracetam (carfedon); prenylamine; prolintaan. levmetamfetamine; meclofenoxate; methylefedrine****; methylhexaneamine (dimethylpentylamine); methylfenidaat; nikethamide; norfenefrine; octopamine; oxilofrine; parahydroxyamfetamine; pemoline; pentetrazol; fenpromethamine; propylhexedrine; pseudo- efedrine*****; selegiline; sibutramine; strychnine; tuaminoheptane; en andere substanties met een gelijkaardige chemische structuur of gelijkaardig(e) biologisch(e) effect(en). topisch gebruik en die stimulantia die inbegrepen zijn in het 2012 Monitoring Program*. |