572 III. Spesifik Kardiyak Bozukluklarda Anestezi Yönetimi I. 1 II. Giriş. Perikart hastalığının klinik önemi; asemptomatik subklinik hastalıktan akut hayatı tehdit edici acillere kadar geniş bir yelpazeyi kapsar. Bu spektrum en iyi bu hastalıkların kalp ve işlevleri üzerine yol açtığı fizyolojik bozuklukların tam olarak anlaşılması ile takdir edilebilir. İlaveten, bu hastaların perioperatif bakımlarının da bu değişen fizyolojinin anestezi teknikleri ve farmakoloji ile nasıl etkilendiğinin de göz önünde bulundurulması gereklidir. Bu hastaların yönetimini zorlaştıran ve perikardiyal disfonksiyona yol açan durumlar ilaveten kendi ek yönetim endişelerini de getirmektedir. Çok sayıda ve çeşitli etiyolojik sebebe rağmen, perikard hastalığın belirtileri öncelikle perikardiyal efüzyon, inflamasyon ve konstriksiyon olarak ifade edilir. Ne olursa olsun, tüm perikart patolojilerinde ortak tema kalp dolumunda bozulma ve diyastolik disfonksiyondur. Bu bölümde perikardın normal yapısı ve fonksiyonu yanı sıra, perikart hastalıklarına yol açan en yaygın etyolojiler de gözden geçirilmektedir. Klinik olarak en sık görülen iki perikart hastalığından detaylı olarak bahsedilecektir: kardiyak tamponat ve konstriktif perikardit. Perikard anatomisi ve fizyolojisi A. Normal perikard kalp ve büyük damarları çevreleyen çift zarflı bir kesedir. Iki tabakadan oluşur: pariyetal perikard ve visseral perikard. Pariyetal perikard primer olarak kollajen ve elastinden oluşan kalın fibröz bir dış tabakadır. Büyük damarların, diyaframın, sternumun ve vertebra gövdelerinin adventisyasına yapışır. İç kısımdaki visseral perikard kalbin yüzeyi üzerinde durmaktadır. Perikarda yapışan tek sıra mezotel hücrelerinden oluşmaktadır. Normal perikard kalınlığı 1 ila 2 mm’dir. B. Perikardın kendi üzerine katlandığı noktalarda iki ayrı sinüs oluşur. Oblik sinüs posteriorda sol atrium ve pulmoner venler arasında oluşur ve kalp cerrahisi sonrasında sıklıkla kanın toplandığı bir bölgedir. Transvers sinüs de sol atriyumun arkasında oluşur ve aort ve pulmoner arter arasındadır (Şekil 20.1). ŞEKİL 20.1 Perikardın ve perikardiyal sinüslerin anatomisi, Soldaki şekil (A) pariyetal perikarddan yapılan bir kesitte kalbin in situ görünümünü göstermektedir. Sol panel (B), kalp çıkarıldıktan sonra oblik sinüsü (saat 6 hizasındaki ok) ve transvers sinüsü (saat 3 yönündeki ok) göstermektedir. (Lachman N, Syed FF, Habib A, et al. Correlative anatomy for the electrophysiologist, part 1: The pericardial space, oblique sinus, transverse sinus. J Cardiovasc Electrophysiol. 2010;21(suppl 12):1421-1426, alınmıştır).