serin/threonin kinaz olan, bir gendir. TGF-beta
2'nin, kodlanan bölgesinde üç lizin kodlayan 10
adenin dizilimi olup, bu adeninlerin bir veya daha
fazlas>nda her iki alleldeki delesyonu RER+ hücre-
lerde yüksek s>kl>kta görülür ve reseptör flekil de-
¤iflikli¤i ile birlikte fonksiyon kayb>na yol açar. fie-
kil 16-1' de gösterildi¤i gibi, tekrar
karars>zl>¤>ndan kaynaklanan onkojenik mutas-
yonlar, normal bir hücrenin tamamen malign, me-
tastatik kanser hücresine dönüflmesine izin vere-
cek birçok mutasyona neden olabilir.
ly
daha çok çocukluk ça¤>nda görülen yayg>n lenfade-
nopati ve splenomegali ile karekterize olan, anti-
kor-ba¤>ml> trombositopeni ya da hemolitik anemi
gibi bir otoimmun fenomen geliflimiyle giden bir
hastal>kt>r. Bu hastal>¤>n belirtileri primer olarak
otoimmun belirtileri olmas>na ra¤men, burada B-
hücreli ve Hogkin lenfomalar>n her ikisi de s>ras>y-
la 14-kat ve 15-kat artm>fl s>kl>kta tan>mlanm>flt>r
Hem fas ve hem de fas-ligand>, heterodimerlerdir.
Bu molekülleri kodlayan genlerden birindeki do-
minant negatif mutasyonlar (bkz, Bölüm 12); (T-
helper [T
çift-negatif hücreler olarak bilinen immatür T-len-
tik sinyal yetmezli¤iyle yol açan, bu moleküllerin
reseptör ve ligand>n>n fonksiyon kayb>yla sonuçla-
n>r. T-lenfositlerinin apopitozisindeki bu defektin
nas>l olupta lenfoman>n çeflitli tiplerinde artan bir
s>kl>kta yol açt>¤> bilinmemektedir, ancak bu mu-
tasyon ve sonucunda malign transformasyon için
hedef olarak seçilen büyük oranda artan say>daki
hücreler nedeniyle olabilir.
sendromu olan Atakis Telenjektazi, Fankoni Ane-
misi, Bloom sendromu ve Xeroderma Pigmento-
zun' da lösemi gibi maligenensilerin yan> s>ra, xe-
roderma pigmentozum' da günefle maruz kalan
bölgelerde deri kanseri riski artm>flt>r (bkz, Tablo
9-6). Klinik olarak, Ataksi Telenjektazi, Fankoni
Anemisi ve Bloom sendrom'lu hastalarda radyog-
rafiler dikkatle kullan>lmal>d>r. Ayr>ca, xeroderma
pigemtosumlu hastalar güneflten kaç>nmal>d>r.
r>na yatk>nl>k ile malignensilere karfl> geliflen ya-
k>nl>k tam olarak aç>klanamamas>na ra¤men;
bunlara ait birçok gen izole edilmifl, bunlar>n DNA
tamirinde kromozom ile genetik materyalin bü-
tünlü¤ünün saplanmas>nda görevli olduklar> gös-
terilmifltir. Bu da gösteriyor ki, kromozom instabi-
lite sendromlar>nda bozuk olan genler, tümör süp-
resör genleri olarak düflünülebilir (bkz, Tablo 16-
1).
gen defektleri için heterozigot olanlara daha s>k-
l>kla rastlan>r ve bunlarda malignensinin artm>fl
riski daha fazla olabilir. Homozigot ataksi telen-
jektazinin heterozigot kad>n yak>nlar>, kontroller-
le karfl>laflt>r>ld>¤>nda 4 ile 6 kat daha fazla artm>fl
meme kanseri riskine sahip olabilirler. E¤er bu
bulgu kesin olarak saptanabilirse, yayg>n kanser-
lerin en az>ndan biri için genetik predispozisyonlu
bir grup bireyin preklinik olarak belirlenmesi
mümkün olacakt>r.
nadir görülen bir ailevi sendrom olmas>na ra¤-
men,
üç farkll> mikrosatellit polimorfik markerin jel elektroforezi.
Marke #2 normal ve tümör dokular> aras>nda bir farkl>l>k
göstermemesine ra¤men, marker #2' deki genotipler normal
dokuda var olandan daha küçük, daha büyük ya da ekstra al-
leli içermektedir.