background image
BÖLÜM 3
n
TEMEL LAPAROSKOP
19
Benzer olarak, ilk giri alani hem uygulanacak ile-
min göz önünde bulundurulmasina hem de hastaya ait
faktörlere bali olarak belirlenir. Hasta supin pozisyon-
dayken, yaygin olarak giri yeri için umblikus tercih
edilir. Bu lokalizayonun avantaji, burada abdominal
duvar zayiftir ve az sayida damarla çevrelenmitir. Ek
olarak, kozmetik avantaji skar kolaylikla gizlenebilmek-
tedir. Umblikustan yapilan ilk giri ile ilgili tek özel en-
die aorta, vena cava, sol ana iliak arter ve ven gibi bü-
yük damarlarin yaralanma potansiyelidir. Dier bir
husus, obez hastalarda ilk giri için umblikus kullanildi-
inda, pannus oluumuna bali olarak bu noktanin aa-
iya migrasyonudur. Bu tip durumlarda daha yukardan
giri kullanilabilir. Dier taraftan normal kilolu hasta-
larda büyük damarlar umblikusa çok yakindir ve kaudal
yönde ine ilerletilirken yaralanmadan kaçinmaya bü-
yük dikkat göstermek gerekir.
Lateral dekübit pozisyonundaki hastalarda, ilk Veress
girii için tercih edilen nokta umblikus ile anterosuperior
iliak çikinti arasindaki mesafenin orta noktasidir. Bu nokta
büyük damarlara uzaktir, fakat bu alanda barsak yara-
lanma potansiyeli bulunmaktadir.
Daha önceden geçirilmi abdominal cerrahi öyküsü
olan ve yapiiklik beklenen hastalarda, yaralanmayi ez
aza indirmek için alternatif ilk giri alanlari seçilmeli-
dir. Bu durumda midklavikular hat boyunca subkostal
alan tercih edilebilir. Bu noktanin avantaji barsak yara-
lanmasinin az olmasidir. Bununla birlikte bu alan kul-
lanilirken üst abdomendeki organ (özellikle karacier
ve dalak) yaralanmalarindan kaçinmaya dikkat edilme-
lidir.
Veress ne Teknii
Veress inesinin iç çapi 2 mm, di çapi 3. 6 mm'dir. 70 mm
ile 150 mm arasinda farkli uzunluklarda olabilir. Di kilifi
keskin uca sahiptir. ne vücut duvarindan geçerken iç
obturator kilifin içinde geri çekilmi durumdadir, fakat
abdominal bolukta barsak yaralanmasini önlemek için
iterek ucu diari çikartilir.
Hasta ve masa, barsaklari giri alanindan uzaklati-
racak eimde ayarlanmalidir. Lokal anestezik enjeksi-
yonu ile balanir ve giri alaninda küçük bir insizyon
yapilir.
Cerrah, Veress inesini baskin elinin iaret ve ba par-
mai arasinda tutar (ekil 3-1). Elinin di tarafini hastaya
yaslar. Bu, Veress inesinin istemsiz olarak batin içinde
çok uzaa gitmesini önler ve ine batirilirken derinliin
kontrolüne izin verir. Parmak diseksiyonuyla, subkuta-
nöz doku fasyaya kadar künt olarak diseke edilir. Baskin
olmayan elin iaret parmai ile fasya palpe edilirken ine
dikkatli bir ekilde ilerletilir. Bazen abdominal duvarin
tutulup kaldirilmasi kullanili olabilir, fakat bu bazen
preperitoneal boluu artirabilir, buna dikkat edilmelidir.
ne ilerletilirken iki yerde direnç hissedilir, birincisi
fasya ikincisi peritondur. Peritonun geçilmesini takiben
klik sesi ile obturatorun ucu diari çikar ve inenin keskin
kenarini örter.
Aspirasyon ile inenin pozisyonundan emin olunur. 10
ml'lik enjektör içine 5 mL izotonik sivi çekilir ve inenin
vanasina enjektör yerletirilir ve aspire edilir. Kan, safra,
barsak içerii veya idrar gelmemelidir. Eer gelen olursa
bu peritoneal organlarin yaralandiini gösterir ve cerrahin
deneyimine (bkz. "ntraoperatif Problemler") bali olarak
açik laparotomi gerekebilir. 5 ml izotonik NaCl enjekte
edilir, rahat bir ekilde gider. Aspire edildiinde gelen ol-
maz. iringa vanadan ayrilir ve Veress inesinin göbein-
den su damlasi gelip gelmedii kontrol edilir, "damlama
testi".
Damlama testini uygulamak için, ine 1-2 cm derine
ilerletilir, eer ine doru pozisyondaysa burada direnç
olmayacaktir. nsuflatör vanaya balanir ve abdominal
basinca bakilir. 10 mm Hg`den düük olmalidir ve abdo-
minal duvar kaldirildiinda düecektir. 1L/dk`dan CO
2
akii balatilir ve basincin 10 mm Hg'nin üzerine çikma-
masi için hemen kontrol edilir, eer basinç 10 mm Hg'nin
A
B

EKL 3-1.