592 B Ö L Ü M 15 Ağız Boşluğu ve Gastrointestinal Kanal A B C D Resim 15.7 Özofagus varisleri. (A) Anjiografide tortüöz yapıda birkaç özofagus varisi gözlenmekte, (B) Anjiografi çarpıcı görünse de varisleri saptamada endoskopi daha yaygın olarak kullanılır. (C) Resim (A)’da gösterilen anjiografideki varislerin postmortem görünümü. Varisler kollabe olmuş görünüyor. Polipoid alanlar band ligasyonu uygulanan varis kanaması bölgeleri. (D) Sağlam skuamöz epitel altında dilate varisler. nedenlerle hasar görebilir. İlaçlar (haplar) direkt olarak mideye geçmek yerine özofagusta takılıp, burada çözünebilir. Bu durum hap nedenli özofajite neden olur. Kimyasal hasara bağlı özofajit genellikle kendiliğinden geçen ağrıya, özellikle de odinofajiye (ağrılı yutma) neden olur. Şiddetli olgularda, kanama, striktür ya da perforasyon meydana gelebilir. İatrojenik özofagus hasarı ise sitotoksik kemoterapi, radyasyon tedavisi ya da graft-versus-host hastalığı nedenli olabilir. Morfolojik değişiklikler ülserasyon ve nötrofil toplulukları olup, bunlar nonspesifiktir. Radyasyona maruz kalma, kan damarı harabiyetine neden olduğundan, olaya iskemik hasar da eklenir. İnfeksiyöz özofajit tamamen sağlıklı olan kişilerde görülebilir, ancak en sık olarak ağır hasta, güçten düşmüş ya da immünsüprese kişilerde görülür. Bu hastalarda, herpes simpleks virüsleri, sitomegalovirüs (CMV) ve mantar (fungal) enfeksiyonları sıktır. Mantarlar arasında Candida en sık görüleni olup, mukormikozis ve aspergillozise de rastlanabilir. Bullöz pemfigoid ve epidermolizis bülloza gibi bazı deskuamatif deri hastalıklarında ve nadiren Crohn hastalığında da özofagus tutulumu olabilir. Mantar ve bakteri enfeksiyonları primer olabilecekleri gibi, daha önceden var olan bir ülserin üzerinde de gelişebilir. Ülser tabanında genellikle, patojenik olmayan ağız