ling met een gonadorelineagonist. Dat is belangrijk, want waar
een intense testosteronverlaging noodzakelijk is in de behan-
deling, neemt de kans op cardiovasculaire stoornissen zelfs al
toe bij een licht hypogonadisme. Het ontbreekt momenteel nog
aan voldoende gegevens om te bevestigen dat intermittente ADT
het cardiovasculaire risico als gevolg van deze behandeling kan
voorkomen of omkeren. Daarom mag dit behandelingsschema
niet als alternatief worden voorgesteld aan patiënten met een
hoog cardiovasculair risico die ADT moeten krijgen. Bij niet-uit-
gezaaide prostaatkanker bieden niet-steroïdale antiandrogenen
in monotherapie aanzienlijke voordelen vergeleken met GnRH-
agonisten. Zij veranderen immers weinig aan het gewicht, de
BMI en de vette en magere massa.
cardiovasculaire risicofactoren kan verhogen. Bij patiënten
onder ADT moet daarom regelmatig het risico dat ze metabool
syndroom ontwikkelen, worden gecontroleerd. Even belangrijk is
dat de voordelen en bijwerkingen van een dergelijke behandeling
goed tegen elkaar worden afgewogen, ook voor jonge patiënten
of mannen met prostaatkanker in een vroeg stadium met een
gunstige prognose. Omdat er geen behandeling bestaat die deze
bijwerkingen niet heeft, is preventie via een gezonde levensstijl
of geneesmiddelen noodzakelijk. Studies moeten bijdragen tot
de ontwikkeling van nieuwe strategieën om de metabolische
toxiciteit van ADT te beperken, te voorkomen of zelfs om te
keren.
1.
prostatecancerontheelectrocardiographicQTnterval:Phase3resultsfollowing
treatmentwithleuprolideandgoserelin,aloneorwithbicalutamide,andthe
gonadotropin-releasinghormoneantagonistabarelix.JClinOncol.2004;22:Abstr
4578.
diseaseduringADT:Observationalstudyofveteranswithprostatecancer.JNatl
CancerInst2009;102:39-46.
diseaseanddiabetes.JClinOncol2009;27:3452-58.
therapyforlocalizedprostatecancerandtheriskofcardiovascularmortality.JNatl
CancerInst2007;99:1516-24.
prostatecancer.JClinOncol2003;21:1653-9.
aerobicexerciseinmenreceivingradiationtherapyforprostatecancer.JClinOncol
2009;27:344-51.
suppressionandtheriskofdeathfromprostatecancerinmentreatedusing
radiationand6monthsofhormonetherapy.Cancer2007;110:1723-8.
Longo (Rome). Die toonden voor het eerst aan dat de anti-emetische
doeltreffendheid van de drievoudige combinatie Aloxi
chemotherapie op basis van cisplatine, een sterk emetogene chemo-
therapie. Aan de studie namen 158 patiënten deel met longkanker
die deze sterk emetogene chemotherapie op basis van cisplatine
kregen. Ze kregen de combinatietherapie van Aloxi
de dag. Het primaire eindpunt van de studie was complete respons,
gedefinieerd als geen vomitus of gebruik van noodmedicijnen.
De studie toonde een toename aan van de percentages voor complete
respons naarmate de cycli vorderden: van 74% voor cyclus 1, over
77,2%, 80%, 79,2% en 81,8% voor cycli 2 tot 5 naar 83,2% voor
cyclus 6.
waarvan de resultaten door Lee Schwartzberg (Memphis, Tennes-
see) wereldkundig gemaakt werden. Die analyse maakte duidelijk
dat Aloxi
vergelijkbaar is met dat van middelen van de eerste generatie zoals
ondansetron, dolasetron en granisetron. Uit die analyse bleek verder
dat dit samenging met een statistisch betere preventie dan de mid-
delen van de oude generatie (complete respons van 51,2% versus
39,8% voor de acute fase [eerste 24 uur] en de uitgestelde fase
[24 tot 120 uur] samen).
Longo F, Mansueto G, Lapadula V, et al. Palonosetron, aprepitant and dexamethasone to prevent nausea
and vomiting during multiple cycles of cisplatin-based chemotherapy for lung cancer patients. IASLC
2011. Abstract 041.03.
Schwartzberg L, Morrow GR, Barbour SY, et al. Analysis of phase III studies for palonosetron,
ondansetron, dolasetron, and granisetron in the prevention of chemotherapy-induced nausea and
vomiting in patients with lung cancer. IASLC 2011. Abstract 041.01.