een laag risico op recidiefluxatie is een conservatieve aanpak
met vier weken immobilisatie van het been in extensie de
eerstekeuzebehandeling. Na immobilisatie volgt dan een
intensief programma met patella-stabiliserende oefeningen.
risico op recidiefluxatie behandelt men best met een uit-
gebreid operatief herstel (imbricatie) van de mediale patella-
stabiliserende structuren (4) (Figuur 2). Heeft deze pa-
tiënt ook nog eens een verhoogde Q-hoek, dan voert men
een roux-patellapees-hemitransfer uit (Figuur 3). Bij deze
ingreep verplaatst men de laterale helft van de patella-
pees naar mediaal. Hierdoor wordt de patella naar mediaal
gestabiliseerd.
cieerde kraakbeenletsels en een laag risico op recidief,
dan moet er een chirurgische ingreep uitgevoerd worden
met een geschikte kraakbeenbehandeling en gelijktijdig
beperkter herstel (plicatuur of imbricatie) van de mediale
patella-stabiliserende structuren (Figuur 4).
wordt een heelkundige ingreep gepland ter behandeling
van het kraakbeenletstel en gelijktijdig voert men een meer
uitgebreid herstel (imbricatie) van de mediale patella sta-
biliserende structuren uit (Figuur 2). Heeft deze patiënt
ook een sterk verhoogde Q-hoek, dan voert men gelijk-
tijdig een roux-patellapees-hemitransfer uit (Figuur 3).
luxatie volgen we dezelfde strategie wat de aanwezigheid
van kraakbeenletsels en risico op recidief betreft. Bij deze