opwekt. Anderzijds lijkt de inspiratie
soms naïef, figuratief [landschappen,
bloemen (Foto 6), dieren (Foto 7)...] of-
wel humoristisch, zelfs vervormd (Foto's
8-10) of abstract (Foto 9).
Deze laatste kunstenaar, Edgar Lemmens,
vertrouwt ons toe: "Ik probeer de sluier op
te lichten van een deel van mijn gemoed
en uitdrukking te geven aan de emoties
die mijn leven beheersen. Dat hangt vaak
af van het moment en wisselt met de om-
standigheden. Door die onrust zijn be-
paalde van mijn werken een uitdrukking
van mijn angst voor de `on-off' of voor
contactverlies met de buitenwereld".
Verder is het schilderij met de titel
`Knikkers' vrij mooi door zijn realisme
en zijn kleuren, maar is het ook een dui-
delijk symbool van een verstarde bewe-
ging (Foto 11).
erkend, ondermeer dankzij een recent
artikel van Angela Evers (2). Het inter-
view met een andere schilderende par-
kinsonpatiënte belicht duidelijk het gun-
stige effect van deze therapeutische
kunst: "Over het algemeen schilder ik in
de namiddag (ongeveer van 14 tot 17u).
Terwijl ik daarmee bezig ben concen-
treer ik mij volop op mijn schilderwerk
en voel ik me dus heel ontspannen. Ik
denk niet meer aan mijn ziekte en voel
geen angst meer! Bovendien helpt dit mij
bijzonder goed tegen depressie, want
daarbij komt dat ik ook tentoonstellingen
moet voorbereiden en dat is zeer boei-
end! Ik heb er veel contacten met lief-
wisselen ervaringen uit en af en toe ne-
men wij terug contact op met elkaar. Bij
gelegenheid schenk ik ook wel eens
graag een van mijn werken weg".
ces omwille van het aantal bezoekers en
de verkoop van enkele schilderijen. De
organisatoren willen volgend jaar hun ac-
commodatie ter beschikking stellen van
Franstalige schilders met parkinson. We
wensen hen meteen al veel succes toe.
(Vera Cauberg)
(Edgar Lemmens)
(Robert Clinckx)