werking van de mictiemethode en pre-
ventie van de complicaties ten gevolge
van een neurogene blaas met ontwik-
kelen van hoge drukken de primaire
doelstellingen (2). Intensieve samen-
werking met een gespecialiseerd uroloog
is onontbeerlijk. Revalidatietechnisch
gezien kiest men bij voorkeur de mictie-
methode die de patiënt zelfstandig kan
uitvoeren en richt men de training van
de handfunctie bij tetraplegiepatiënten
op deze vaardigheden.
het kinesistherapeutische, ergotherapeu-
tische en verpleegkundige aandeel
psychologische begeleiding focust op ver-
schillende doelstellingen ter ondersteu-
ning van de dwarlaesierevalidant en het
team. De dwarslaesierevalidant ziet zich
voor de bijna onmogelijke taak geplaatst
om het verwerkingsproces harmonieus
te laten samengaan met het revalida-
tieproces. Toch is net het boeken van
successen tijdens dit revalidatieproces
de noodzakelijke basis om ook mentaal
te kunnen evolueren in het omgaan met
beperkingen en mogelijkheden (3).
De psychologische begeleiding is com-
plex en vraagt een inzicht in verschil-
lende modellen omtrent persoonlijkheid,
verwerking, coping, omgaan met angst
en verlies en aanbieden van strategieën
om te kunnen evolueren naar een maxi-
maal revalidatieresultaat. Het team vindt
steun en raad bij de psycholoog, om elke
patiënt de best passende individuele
aanpak te kunnen aanbieden en om met
de patiënt het overlevingspakket te kun-
nen samenstellen waarmee die na ont-
leven opnieuw vorm te geven (4).
integratie van de dwarslaesiepatiënt vol-
gens het ICF-model (Internationale Clas-
sificatie van het menselijk Functioneren).
Terugkeer naar huis moet worden voor-
opgesteld, professionele re-integratie
moet worden bekeken.
gische patiënten na hand-
chirurgie
van de revalidatie zijn het zo soepel als
mogelijk houden van schouder, elleboog
en hand door mobilisatie en positione-
ring en door het aanbieden van spierver-
sterkende oefentherapie voor alle be-
schikbare spieren. Bekomen van een
functionele tenodesegreep is haalbaar
wanneer de patiënt beschikt over een
voldoende krachtige polsextensie (5).
Voor patiënten die afzien van hand-
chirurgieprocedures kan toelaten van
een verkorting van de vingerflexoren en
-extensoren een optie zijn, zodat de
hand bij polsextensie passief zal sluiten
en bij polsflexie passief zal opengaan,
vingerflexoren en vingerextensoren
(Figuur 1).
patiënt is een frequent probleem dat
multifactorieel ontstaat door letsel aan
het ruggenmerg, radiculaire schade, bot-
letsel, spieronevenwicht in de schouder
en nekregio, inflammatoir schouder-
lijden en complex regionaal pijnsyn-
droom. De pijnbehandeling moet dan
ook vroegtijdig starten en multifactorieel
georiënteerd zijn.
geeft de patiënt vrij snel concrete doel-
stellingen zoals eettraining, gebruik van
toetsenklavier voor computer en omge-
vingsbediening en rolstoelrijden. Op die
manier stimuleert de verwerving van zelf-
redzaamheid de mentale verwerking.
de handfunctie ziet stabiliseren, wordt
bekeken of door middel van handchirur-
gieprocedures de handfunctie kan ver-
beteren.
Het letsel moet minstens 6 maanden oud
zijn en er mag de laatste 3 maanden
geen enkele vooruitgang meer plaats-