262 Klinik Nöropsikoloji ve Nöropsikiyatrik Hastalıklar skorlama sistemlerinin avantajlarından yararlanmaz. Bununla birlikte, yeni test yöntemlerinin çoğu, oldukça karmaşık istatistiksel yöntemlerle geliştirilerek; standart sapmada, yüzdelik üniteler olarak ya da istatistiksel tanımlamaların eşliğindeki ham değerlerin test skorları arasında kabul edilebilir bir karşılaştırma sağlar. Bu yüzden birçok tanınmış nöropsikolog, bellek testlerini, bunların ilgili hasta için uygunluğu, limitasyonları ve özellikli muayene durumlarındaki faydalarına göre seçerler. Çok sayıda bataryanın asıl avantajı, bunların en azından birbirinden farklı bellek testlerini içermesi ve en son geliştirilen testlerin yaşa göre norm değerlerinin oldukça iyi olmasıdır. Asıl sakıncalar üç tanedir: 1- Muayene yapan kişi için bataryanın uygulama yönergeleri, tipik olarak tüm bataryanın tek seferde verildiğini varsayar, bunun için bir bellek testi hemen ardından diğerini izler. Bellek sorunu olan hastalar bu yüzden, hatalar dizisi yerine, ara vermeksizin, bozuk olmayan bir performans sonrasında, bozuk olan bir tane vermek durumundadırlar. Bu yönergeler genellikle muayene eden kişiye, batarya testlerinin bellek testlerinin rasyonel bir şekilde göreceli olarak korunmuş olan diğer fonksiyonların testleri ile birlikte serpiştirilerek kullanılmasıyla, bir muayene formatına göre yeniden organize edilebileceğini hatırlatmaz. Bu yüzden, hatalarıyla birlikte bazı başarıları da olan hastalar, eğer normal bir yaşam için gereken kendi özsaygılarını ve sıkıntılı beklentilerini bozmamış ise muayenenin deprese edici olmasından biraz daha korunmuşlardır. Bununla birlikte, acemi ve deneyimsiz olan muayene eden kişiler, titiz bir şekilde “bataryayı oluşturan”ların yönergelerini izledikleri için bu sorunu değerlendiremeyebilirler. 2-Geniş bataryalardan biri tümüyle verilirken bazı muayene eden kişiler, hastanın bellek sorunlarının tüm önemli yönlerinin yeterince hedeflenmediğini fark etmeden, yeterince kapsamlı bir muayene vermiş olduklarını düşünürler. 3- Ek olarak bir bataryadaki tüm testler, belirli bir hasta ya da durum için uygun olmayacaktır ve bazı testler hem gereksiz hem de hastanın bellek sorunları da dahil olmak üzere herhangi bir şeyle özellikle ilişkili değildir. Wechsler Bellek Skalası (WMS-1, WMS-2 - Wechsler Memory Scale) Bu testin iki formunun her birisi, yedi alt test içerir. İlk ikisi çoğu mental durum muayeneleri için tanıdık olan soruları içerir (Stone et al., 1946; Wechsler, 1945; Wechsler ve Stone 1974); I) Kişisel ve içinde bulunulan durum bilgisi; yaş, doğum tarihi ve şimdiki ve önceki devlet yöneticilerinin tanımlanmasını sorgular (Türkiye’nin Cumhurbaşkanı kimdir? Ondan önceki kimdir?). II) Oryantasyon zaman ve yer ile ilgili soruları içerir. III) Mental kontrol; otomatizmayı (alfabe) ve basit kavramsal izlemeyi test eder. IV) Mantıksal bellek; iki paragrafla sözel fikirlerin erken hatırlamasıdır. V) Sayı dizisi; “WAIS Sayı dizisi alt testi”nden farklı olarak, üç rakamlık “ileri doğru” ve iki rakamlık “geriye doğru” denemelerini atlar. Ayrıca, ne “dokuz – ileri doğru” ne de, “sekiz-geriye doğru” testlerini içerir. VI) Görsel kopyalama; bir erken görsel bellek çizim testidir. VII) Bağlantılı öğrenme; sözel hatırlamayı test eder. Wechsler Bellek Testi ile ilgili tüm çalışmalar form-1 ile gerçekleştirilir. İstisnalar belirtilmiştir. Bataryanın özellikleri. Wechsler Bellek skalasının (WMS) normatif populasyonu nispeten küçüktür (yaklaşık 200), 20 ile 50 yaş arasında, belirtilmemiş sayıda yaş gurupları içerir. Wechsler, normal deneklerin mental yetenekleri ile ilgili bir bilgi vermez. Onun, oldukça dar yaş aralığı, bellek fonksiyonun normal değişikliklerinin en fazla ortaya çıktığı ve santral sinir sistemi anormalliklerinin insidansının arttığı noktada sonlanır. Normatif verilerdeki bu ciddi bozukluk, yaşlı bireylerde WMS performansları ile ilgili ilk verileri sağlayan kişi olan Hulicka (1966) tarafından bir dereceye kadar çözülmüştür. Ondan bu yana diğerleri; normal değerleri, ileri yaş guruplarına özel, ama onlarla sınırlı olmayan normal değerler geliştirdiler. (WMS testleri ile ilgili normatif çalışmaların toparlamaları; D’Elia, Bone ve Mitrushina 1995; D’Elia, Satz ve Schretlen 1989; Lezak 1987; Spreen ve Strauss, 1991) (Tablo 1). Margois ve Scialfa (1984), yaşa bağlı performans değişikliklerinin hız ve zamanlamasını her bu testlerden her birinde farklı olduğuna işaret etmişlerdir. Bu yüzden WMS performanslarının değerlendirmeleri, “her teste göre” yapılmalıdır.