28 Klinik Nöropsikoloji ve Nöropsikiyatrik Hastalıklar Birincil Motor Alan Frontal Lob Birincil Duyu Alanı Parietal Lob Oksipital Lob Broca Alanı Birincil İşitme Alanı Temporal Lob ŞEKİL 1. Beynin dış yandan görünüşü. Birincil Görme Alanı Wernicke Alanı sistemi uzun sıvı dolu tübüler bir yapı haline gelir. Bu basit yapı ömür boyu korunur. Nöral tüp bir seri, kese ya da ventrikül adı verilen, içerisinde beyin omurilik sıvısı bulunan yapılar oluşturur. Bu keselerden en önemlisi lateral ventriküllerdir. Üçüncü ve dördüncü ventriküller ise beyin sapı içerisinde yer alan küçük çıkıntılardır. Beyin omurilik sıvısı tüm ventriküllerde üretilmekle birlikte en çok lateral ventriküllerde üretilir. Beyin omurilik sıvısı mekanik travmalara karsı bir yastık görevi görür. Beyin belirtilen sıvı içerisinde bir anlamda yüzer ve böylece beynin yumuşak sinir dokusunun seklinin korunması sağlanmış olur (Waxman, 2000; Haerer, 1992; Karakaş, 2008). Beyinsapı Beynin filogenetik açıdan en eski kısmı olan beyin sapı arka fossada yer almakta ve yukarıdan aşağıya doğru orta beyin, pons ve medulla oblangatadan oluşmaktadır (Waxman, 2000). Uzunluğu boyunca ise çatı (tektum), orta parça (tegmentum) ve bazis olmak üzere üç parçadan oluşmaktadır (Haerer, 1992) (Şekil 2). Orta Beyin Tektum, tegmentum ve bazisten oluşur. Dörtgen yapıdaki tektum serebral krusların temelidir. Superior kollikül ve inferior kollikül olmak üzere iki segmental seviyesi mevcuttur. Superior kollikülün fonksiyonları pretektumunkilerle yakından ilişkilidir. Ayrıca vizüel reflekslerin oluşumu, izleme ve davranışları organize etmeden sorumludur. Bu seviyede tegmentumun en belirgin yapısı rubrospinal traktusu oluşturan nukleus ruberdir ve fleksor tonusun aktivasyonunda görevlidir. Bu seviyede yer alan diğer bir yapı da üçüncü kraniyal sinirdir. İnferior kollikül ise işitsel sistemin nakil istasyonudur. Dördüncü kraniyal çekirdek bu seviyede yer alır ve akuaduktusun hemen yanında arka tarafa doğru uzanır (Haerer, 1992). Orta beyindeki motor çekirdekler, kas hareketlerinin düzgün bir şekilde entegre edilmesinde, otomatik duruşun düzenlenmesinde, yakalama, bırakma gibi ilkel hareketlerin stereotipik formlarında ve ağlama, gülme ve emmenin temel yüz cevaplarında rol oynarlar. Orta beyin lezyonları, tremor, rijidite ve lokal kas gruplarının ilişkisiz hareketlerinden sorumludur (Lezak et al., 2012).