cente pensioenhervorming zit Roels hoog.
"Artsen zijn per definitie sociaal geëngageerd
en toch worden zijzelf als individuele zorg-
verstrekkers stiefmoederlijk behandeld. Pas
na 42 jaar carrière behouden ze hun pen-
sioen. Dat haalt niemand en het is totaal
onaanvaardbaar voor een knelpuntberoep.
Daarbij zou de overheid er precies moeten
op inzetten om de verstrekkers langer in het
beroep te houden."
de invulling van de 24 uurspermanentie in
de eerste lijn opnieuw te bekijken. Door
de betere medicamenteuze behandelingen
is het aantal urgenties op huisartsenniveau
duidelijk afgenomen. Daarbij komt de blij-
vende tendens van de bevolking om zich
voor als dringend gepercipieerde ziekte-
toestanden aan te bieden op de spoed van
de ziekenhuizen. Als de attractiviteit van
de huisartsgeneeskunde gehypothekeerd
wordt door de lange werktijden tot
plichting in permanentie te voorzien, dan
zal in de huidige regeling de actuele in-
stroom de uitstroom niet compenseren. Om
de huisartsen te ontlasten denkt Hilde Roels
aan de introductie van `eerstelijnsartsen',
al dan niet met een eigen praktijk, die op
vrijwillige basis ingezet kunnen worden om
de dringende eerstelijnszorg toe te dienen,
's avonds laat en op vrije dagen. Bijvoor-
beeld naar analogie met huisartsen die
naast hun praktijk gerechtsgeneeskunde,
evaluatie van menselijke schade, beoefenen.
hierbij geheroriënteerd worden. Daarbij
moet men wel opletten dat de factuur niet
wordt doorgeschoven naar de individuele
huisarts. evenmin mag men hiervoor de
index gebruiken.
tieel bij de registratie in het kader van de
zorgtrajecten. "Softwareproducenten en de
administratie begrijpen dat niet altijd. Mis-
schien biedt die registratie wel een weten-
schappelijke meerwaarde maar ik ben niet
zeker dat door de zorgtrajecten chronische
patiënten beter worden opgevolgd. Goede
opvolging vraagt enerzijds een goede kennis
van de pathologie en anderzijds gediscipli-
neerde patiënten", weet dr. Roels.
mee te draaien door lagere remgelden voor
hun patiënten afhankelijk te maken van hun
deelname, is bedenkelijk, vindt ze. Hoe dan
ook, als het doel van de zorgtrajecten was pa-
tiënten uit het ziekenhuis terug naar de huis-
arts te krijgen, dan is dat alleszins niet gelukt.
Maar ondertussen steken we er wel onze tijd
in." een uitbreiding van de zorgtrajecten
is dus niet aan de orde zolang er geen dui-
delijke bewijzen zijn dat ze tot betere zorg
leiden. meer heil verwacht Hilde Roels van
het responsabiliseren van patiënten.
het nog steeds een miskenning van hun
nale klachten rechtstreeks op consultatie
gaan bij een arts-specialist. een patiënt met
een eenvoudige acné gaat best eerst naar
de huisarts, niet naar de dermatoloog; een
kind met koorts kan negen keer op de tien
geholpen worden door de huisarts; routine-
matige gynaecologische problemen kunnen
meestal door de algemeen geneeskundige
behandeld worden, enz...
baseerd op financiële incentives lost het
gevoel van miskenning niet op, stelt Roels.
Het drijft huisartsen en specialisten al de-
cennia lang meer uit elkaar dan goed is
voor de beroepsverdediging." Daarom is ze
voorstander van aparte cursussen over het
goed gebruik van ons sociaal systeem in het
middelbaar onderwijs, "met inclusie van
cursussen over het respectvolle gebruik van
gemeenschapsvoorzieningen, waaronder de
medische voorzieningen", stelt ze.
goede zorg dan in echelonnering. Met mij
ook de huisartsen in opleiding die ik hierover
sprak. Zij schuwden de administratie en de
juridische implicaties die hierrond hangen.
Wij moeten als huisartsen meer in onszelf ge-
loven en onze vaardigheden promoten. Een
van onze grote troeven blijft de snelle be-
schikbaarheid van de huisarts. Als huisartsen
goede zorg aanbieden en met de patiënten
een goede vertrouwensband opbouwen, dan
zal de patiënt niet voor het kleinste probleem
naar de specialist lopen," besluit dr. Roels.
en de bijkomende registratieverplichtingen. Roels verwijst ook naar de
preventiemodule in het GmD-plus. "Iedereen verwacht dat informa-
tica tot besparingen leidt, maar voor het zover is moet er nog veel geld
voorzien in verder doorgedreven opleidingen voor de studenten zodat ze als prak-
tiserend arts minder afhankelijk zijn van informatici. De software moet beter en
gebruiksvriendelijker worden om tijdverlies en nervositeit te voorkomen", stelt dr.
Roels. Want hoe men het ook draait of keert, de tijd die een huisarts besteedt aan
informatica kan hij niet besteden aan zijn patiënten, waarbij het duidelijk is dat de
huidige ICT-toepassingen nog verre van onfeilbaar zijn", zegt Roels die er vooral
ook op drukt dat meer informatica niet noodzakelijk tot betere geneeskunde
leidt. "Ik heb de indruk dat we verplicht worden te lopen voor we kunnen gaan",
stelt ze.