men vervolgens de sartorius fascia kan openen. De onder-
liggende gracilispees wordt opgezocht en van de spierbuik
losgemaakt.
uiteinde die distaal uitbocht naar het dorsum van de voet
(Figuur 1). De approach wordt uitgevoerd teneinde de in-
sertieplaatsen van het oorspronkelijke ATFL en CFL bloot
te leggen, alsmede om toegang te verkrijgen tot de laterale
zijde van de talus en het calcaneum.
Er wordt een boorgat gemaakt ter hoogte van de insertie-
plaats van de ATFL op de talusnek (Figuur 2). Daarna
boort men een tunnel door de fibula heen van de insertie
van het ATFL op de antero-inferieure rand van de distale
fibula naar posterieur toe (Figuur 3). Vervolgens wordt een
tweede tunnel gemaakt door de fibula van posterieur naar
de insertie van het CFL (Figuur 4). De gracilis-autogreffe
wordt vooreerst gefixeerd met een schroef ter hoogte van de
talusnek (Figuur 5) en daarna door de hoger beschreven
tunnels getrokken. Het wordt uiteindelijk gefixeerd met
worden de restanten van lateraal ligamentair complex
en het extensor-retinaculum opnieuw gehecht en de huid
ge sloten (Figuur 8).
post operatief een vroegtijdige functionele revalidatie verko-
zen boven een langdurige immobilisatie. Hiermee wordt een
vroegere werk- en sporthervatting beschreven (12).
come na twee jaar in zijn patiëntenreeks (2). Ibrahim et
al. rapporteerden eveneens in een reeks van 16 patiënten
goede enkelstabiliteit, een significante reductie in pijn en
toch een goede beweeglijkheid van de enkel (13, 14). Onze
eigen ervaringen met deze techniek zijn bijzonder goed.
Verstijving van het subtalaire gewricht wordt vermeden en
patiënten behouden een goede actieve eversiekracht in de
enkel en de voet.