gevoel, koude, nijpend gevoel, torsie,
paresthesieën, elektrische ontladingen,
een verdoofd gevoel, een gevoel van een
vreemd lichaam in de aarsstreek, de bil of
een koude teelbal..."
ding en bij defecatie, vermindert in staande
houding en verdwijnt in liggende houding,
althans in het begin van de evolutie. de
pijn verergert 's nachts niet. de pijn kan
worden opgewekt door een rectaal of vagi-
naal toucher, maar het neurologisch onder-
zoek geeft meestal normale uitkomsten.
of niets op. een Ct-scan van het kleine
bekken is evenwel geïndiceerd om een
andere oorzaak uit te sluiten. de plaats
van compressie kan worden gelokaliseerd
door een magnetische kernspinresonantie
van het bekken, eventueel na injectie van
gadolinium. een MrI van de lumbosacrale
streek is nuttig als de perineale pijn ge-
paard gaat met klachten die doen denken
aan een lumbosacraal probleem zoals bij
een cauda-equinasyndroom of een tethered
cord syndrome (gekluisterde conus).
vus pudendus is een onderzoek dat vrijwel
niet meer wordt uitgevoerd, omdat slechts
één van de takken van de zenuw kan wor-
den onderzocht. een elektromyografie van
het perineum is wel nuttig om een even-
tuele begeleidende lumbosacrale aandoe-
ning op te sporen, de ernst van de aandoe-
ning te evalueren en het therapeutische
beleid te bepalen.
recte houding. de pijn kan voorts wor-
den behandeld met geneesmiddelen die
worden gebruikt bij neuropathische pijn,
in casu anti-epileptica zoals gabapentine
en pregabaline en antidepressiva, vooral
duloxetine. Pijnstillers en ontstekingsrem-
mers in monotherapie hebben geen effect.
Soms moet een synthetisch morfinederi-
vaat zoals tramadol in lage dosering wor-
den gegeven in combinatie met parace-
tamol. Infiltratie van de zenuw via de bil
onder Ct-scan werkt in 50-60% van de
gevallen. als de infiltratie efficiënt is, kan
ze worden herhaald. fysiotherapie speelt
een essentiële rol.
pudendus chirurgisch worden vrijgemaakt.
vaak kan dan het letsel of de afwijking dui-
delijk worden gezien: geplette zenuw zo-
als een `te hard gekookte spaghettisliert',
scherpe spina ischiadica, inklemming (im-
pingement) van de zenuw, vaat-zenuwcon-
flict, verdikking van de fascia obturatoira
interna... ongeveer 60% van de patiënten
zal verbeteren na vrijmaken en transpositie
van de zenuw.