omliggende neuronen, door versnelling
van de amyloïde cascade, wat leidt tot hun
`dood' door apoptose (1).
is dus een therapeutische benadering die
mogelijk kan worden toegevoegd aan de
multitherapie die bij deze complexe aan-
doening, toch zeker op fysiopathologisch
niveau, noodzakelijk is. dat is dan ook de
onderzoekspiste waarop belgische vorsers
(onder andere aan de UCL, brussel) en
onderzoekers wereldwijd zich concentre-
ren. Ze werken met neuronale en gliale
celkweken van dierlijke oorsprong en op
muismodellen via de knock-outtechniek.
ken namelijk te worden gemedieerd door
het kallikreïne-kininesysteem. kinines, ook
wel bradykinine en kallidine genoemd, zijn
pro-inflammatoire en vasoactieve peptiden
die werken via activering van twee, aan het
G-eiwit gekoppelde receptoren, b1r en
b2r. Inhibitie van de activering van deze
receptoren zou dus wel eens therapeuti-
sche mogelijkheden kunnen bieden!
instituut en ziekenhuis, Neuro; Mc Gill
Universiteit; en Universiteit van Montreal)
publiceerden onlangs in het Journal of
Neuroinflammation (7) dat blokkering van
de b1r-receptor het in een muismodel
van de ziekte van alzheimer, zelfs in een
gevorderd stadium van de ziekte, mogelijk
culaire functie aanzienlijk te verbeteren,
met een vermindering van de toxische
amyloïde peptiden. een hogere concen-
tratie van de b1r-receptor is namelijk
geassocieerd met de uitgebreidheid van
de seniele plaques en met de geheugenpro-
blemen. blokkering van deze receptor met
SSr240612 (10mg/kg/dag gedurende 5 tot
10 weken versus placebo = `vehikel') geeft
bij transgene muizen die een gemuteerde
vorm van het aPP uitdrukken (Amyloïd
Precursor Proteïne), aanleiding tot een ver-
betering van het ruimtelijke leervermogen
en van het geheugen, gemeten met de test
van Morris of water maze. Het heeft ook
een gunstig effect op cerebrovasculaire
parameters. bovendien is de microgliale,
maar niet de astrogliale, concentratie van
het toxische peptide a-bèta 42 met onge-
veer 50% verminderd (7).
gang geboekt in het onderzoek naar de in-
flammatoire component van neurodegene-
ratieve ziekten, en dan vooral de ziekte van
alzheimer. de fysiopathologische aspecten
hiervan zijn zeer complex, maar worden
steeds beter in kaart gebracht, onder meer
doordat vrij recent een inflammasoom
werd aangetoond in het cytoplasma van de
glia- en dan vooral de microgliacellen. de
eerste therapeutische resultaten zijn een
feit, toch bij een muismodel van de ziekte
van alzheimer. toepassingen bij mensen
worden verwacht in de komende jaren,
maar dan zeker met andere doelwitten dan
die van de klassieke NSaId's, meer speci-
fiek de receptor van bradykinine type b1.