den uitgevoerd in 110 centra in 11 landen
in Europa en Noord-Amerika (10). In het
programma werd pirfenidon vergeleken met
een placebo.
toegediend in een dosis van 2.403mg/dag.
CAPACITY 2 bestond uit drie armen: pirfe-
nidon 2.403mg/dag, placebo en pirfenidon
1.197mg/dag. De inclusiecriteria waren een
geforceerde vitale capaciteit hoger dan of
gelijk aan 50% van de voorspelde waarde
en een CO-transfercoëfficiënt hoger dan of
gelijk aan 35% van de voorspelde waarde.
Het voornaamste evaluatiecriterium was
de verandering in het percentage van de
voorspelde geforceerde vitale capaciteit
tussen het begin van de studie en week 72.
PIPF 004, toonden aan dat de afname van
de totale longcapaciteit significant minder
groot is in de pirfenidongroep: min 8% voor
pirfenidon 2.403mg/dag versus min 12,4%
voor placebo (p = 0,001).
geen significant verschil vastgesteld tussen
de twee groepen na 24 weken, 36 weken
en 48 weken.
zame behandeling een significant effect
had. Het absolute verschil tussen de twee
groepen op het vlak van wijzigingen van
het percentage van de voorspelde FVC was
2,5%; dit is een relatief verschil van 22,8%
(p = 0,005) (Figuur 1).
pact van de behandeling op de mortaliteit
te evalueren. De resultaten van de gecom-
bineerde analyse wijzen op een verlenging
van de progressievrije overleving met 26%
2.403mg/dag.
bepaalde bijwerkingen ter hoogte van het
spijsverteringsstelsel en de huid gerappor-
teerd bij de patiënten uit de pirfenidon-
groep (Tabel 3). Weinig van deze bijwer-
kingen hebben aanleiding gegeven tot een
stopzetting van de behandeling.
het bepalen van het al dan niet progressieve
karakter van de ziekte (Figuur 2). Als de
aandoening stabiel is, kan therapeutische
onthouding met instelling van een follow-
up worden overwogen. In de meeste geval-
len is de aandoening echter progressief. In
dat geval is pirfenidon volgens U. Costabel
de eerste optie. N-acetylcysteïne kan een
-2
-3
-4
-5
-6
-7
-8
-9
-11
-12
%
%