ving steeds frequenter. Die evolutie creëert zeker in een context van financiële crisis nieuwe medisch-
juridische en ethische problemen!
familie tegen onberedeneerde handelingen, is ondertussen hard gewerkt en er bestaan talrijke bescher-
mingsmogelijkheden (1, 2). De bio-ethiek die verband houdt met medisch, biologisch en farmaceutisch
onderzoek en de toepassing daarvan bij bejaarden ondervindt geen cruciale problemen dankzij de vrij
recente updates en gedragscodes (voor toestemming...).
is er bijvoorbeeld de vraag of er grenzen zijn aan de kosten die een samenleving kan dragen voor medische
zorgen en terugbetalingen voor degenen die dement worden. Het ziet ernaar uit dat de staat, vroeger de
`verzorgingsstaat' genoemd, niet langer de budgettaire kost van ouderenzorg op zich kan blijven nemen. Die
kost vertegenwoordigde in 2011 ongeveer 8% van het BBP en wordt voor 2030 geschat op 9,4%. De glo-
bale budgettaire kost voor veroudering (met vooral de betaling van de pensioenen, zelfs rekening houdend
met de recente hervorming) wordt respectievelijk geschat op 25,3 % en 29,5% van het BBP (3).
motivatie, zonder rekening te houden met de gezondheidstoestand en de specifieke problemen van deze
patiënten. Sommige terugbetalingscriteria en de toepassing ervan grenzen aan het belachelijke (opname
in een marge van 5 punten op een schaal van 30, verplichte combinatietherapie...). Bovendien wordt de
manier waarop die terugbetalingen regelmatig worden geweigerd, ten minste tijdelijk, bijzonder onaan-
genaam omdat de ziekenfondsen de reglementen pietluttig toepassen (4).
en zijn familie! De situatie is niet duidelijk en dat creëert veel discussie en ergernis als patiënten zich
met elkaar gaan vergelijken. Er rust ook een zware last op artsen die vaak op administratief overdreven
en pijnlijke manier de theoretische rechten van hun patiënten moeten afdwingen, en altijd rekening
houdend met de Evidence-Based Medecine. Evidence-based Medicine speelt wel degelijk een rol, in het
bijzonder in het domein van de veroudering, waarin de financiële kostenlast, gezien het toenemende
aantal bejaarden, zwaar zal worden. Maar dat betekent niet dat we die mensen in de kou moeten laten
staan. Ze hebben recht op adequate medische zorgen! Maar hoe doen we dat?
het woord te geven aan de verschillende betrokkenen, inclusief de patiëntenverenigingen. We moeten
de situatie overzichtelijker maken, al moeten er wellicht ook grenzen worden gesteld aan de kostelijke
behandeling van bepaalde zeer geëvolueerde situaties, maar op een eenvoudige manier, die voor alle
partijen beheersbaar en aanvaardbaar is. Het gaat niet enkel om de wat ruwe, technische gegevens. We
zouden ook blijk moeten geven van wat meer menselijkheid, iets wat nu sterk ontbreekt, zelfs in onze
zogenaamde geëvolueerde beschaving... (5)!
1.
derheyden JE, Kennes B. Eds De Boeck, Bruxelles 2009:255-98.
Le Journal du Spécialiste 12-8 / 24 octobre 2012.
2012;2:23-7.