zijn veel gemakkelijker toe te passen
en goedkoper voor de gebruiker. Met
deze geneesmiddelen kan het seksuele
contact soms worden verlengd. Een
zaadlozing `uitstellen' is echter niet
hetzelfde als ze controleren. Zo kan
de penetratietijd te kort blijven... of te
lang worden. Ook daar is resultaat op
het vlak van seksuele voldoening dus
niet altijd gegarandeerd. Dan hebben
we het nog niet eens over het feit dat
deze moleculen bijwerkingen kunnen
hebben.
behoefte aan behandelingen die tege-
lijk doeltreffend, eenvoudig, gemakke-
lijk, toegankelijk, goedkoop, toepasbaar
zonder tussenkomst van een derde en
vrij van bijwerkingen zijn.
ejaculatio praecox
de behandelingen voor EP konden ver-
beteren. In 2004 (3) opperden we het
idee dat het mogelijk was om de sek-
suele en gedragstherapie voor ejacula-
tio praecox aanzienlijk te vereenvoudi-
gen. In 2008 gingen we de uitdaging
aan: we waren ervan overtuigd dat het
mogelijk was om die vereenvoudigde
behandeling efficiënt uit te leggen in
een klein boekje met de titel `Guide
pratique de l'éjaculation précoce' (in
totaal vijftig A5-pagina's, illustraties
inbegrepen) (4).
doopt tot `BibliothEP-1' (klinische
evaluatie van bibliotherapie voor eja-
culatio praecox) is ontstaan uit onze
wens om de doeltreffendheid van de
formule uit te testen. Tussen 2008 en
2010 is de `Guide pratique' getest bij
personen met een EP-probleem in het
kader van een gezamenlijke studie van
de Universiteit van Luik (afdelingen
Urologie en Gedrags- en Cognitieve
Klinische Psychologie) en de Provincie
Luik (Departement Gezondheid en
Levenskwaliteit).
dus aangetoond op een steekproef
van 128 personen met EP, die wer-
den vergeleken met een controle-
groep van 80 proefpersonen die op
een wachtlijst werden gezet (5). We
kunnen nu bevestigen dat we met
ken over een "doeltreffend instru-
ment dat kan worden aangeboden
als eerstelijnsbehandeling en dat in
aanmerking komt voor massale ver-
spreiding om de seksuele gezondheid
van de bevolking te verbeteren".
De studie BibliothEP-1 is opmerkelijk
in het domein van klinische studies
naar vroegtijdige zaadlozing, niet en-
kel door de originaliteit en de eenvoud
van de aangeboden behandelingsfor-
mule, maar ook door de omvang van
de steekproef waarop een niet-far-
macologische behandelingsmethode
werd getest. We vermelden ook dat
tijdens deze studie een reeks psycho-
metrische en epidemiologische gege-
vens werd verzameld op een basis-
steekproef van bijna 500 EP-patiënten
en 80 partners. Dit vormt ook een
niet-verwaarloosbare bijdrage aan de
kennis over de stoornis (6).
doeltreffendheid van vereenvoudigde
bibliotherapie aangetoond in de vorm
van een brochure van een vijftigtal pa-
gina's, de `Guide pratique de l'EP'. Door
haar eenvoud en lage prijs is deze for-
mule interessant op twee fronten: 1)
de bevordering van de seksuele ge-
zondheid van de bevolking via massale
verspreiding en 2) de verbetering van
de behandelingen in de eerste lijn.
enigde Staten gemaakte schattin-
gen zou slechts een minderheid van
de mannen met EP terechtkomen bij
een gespecialiseerde hulpverlener (7,
8). Als ze consulteren, komt het gros
van deze mannen niet verder dan het
niveau van de huisarts. Zogenaamd
gespecialiseerde hulpverleners zijn
overigens niet allemaal seksuologen
of andrologen met ervaring in seksuele
therapie. Het kunnen ook psychologen
of psychiaters zijn, van wie niets de
specifieke competenties garandeert.
behandelingen zijn dermate complex
dat het weinig waarschijnlijk is dat ze
adequaat worden toegepast door niet
specifiek hiervoor opgeleide hulpverle-
ners. Daarnaast hebben serotoninerge
geneesmiddelen het voordeel dat ze zo
eenvoudig zijn: ze zijn een verleidelijke
oplossing voor hulpverleners in de eer-
ste lijn, maar blijven niet altijd zonder
gevolgen op het vlak van bijwerkingen
en kosten voor de sociale zekerheid.
Een tegelijk eenvoudige, doeltreffende
en niet-toxische bibliotherapie zoals
de `Guide pratique' is een geloofwaar-
dig alternatief voor medicatie.
baar effect, zelfs zonder de hulp van
een therapeut, maar het effect blijft
relatief. Ongeveer 34% van de proef-
personen rapporteert namelijk geen of
weinig verbetering na de lezing. Van-
uit die vaststelling stellen wij ons de
volgende vraag: "Zou er geen manier
zijn om de doeltreffendheid van biblio-
therapie als eerstelijnsbehandeling te
verbeteren door aan de lezing van de
`Guide pratique' een basisbegeleiding
toe te voegen door een niet-gespeciali-
seerde hulpverlener, die de patiënt mo-
tiveert, bepaalde begrippen toelicht en
bepaalde oefeningen demonstreert?"
met weinig kosten in
staat stellen om efficiënt
in te grijpen
del waarop de `Guide pratique de l'EP'
berust, is eenvoudig genoeg om snel
aan te leren aan niet-gespecialiseerde
hulpverleners, zelfs als we in de oplei-