tuatie. Het is een poging tot evacuatie
van ondraaglijke inhouden, tot vermin-
non-verbale communicatie... Daden
nemen hierbij de plaats in van woorden.
ren tot een soort verslaving, die in een
spielerei wel eens met één "d" geschre-
ven wordt, namelijk als a-dictie (zonder
spreken)!
val van het grootste belang een professi-
onele houding en inzet te bewaren
tegenover dit soms traumatiserende
verschijnsel. Automutilatie is immers
een uiterst gevoelig en complex thema,
ondanks de heterogeniteit die het
kenmerkt,en plaatst menig GGZ-werker
voor bijzondere uitdagingen. Conform
het profiel van deze boekenreeks, `Psy-
choanalytisch Actueel', wordt het één en
ander belicht vanuit diverse theoretische
en klinische perspectieven (zelfs de
psychiatrische verpleegkundige). Bijzon-
dere aandacht gaat daarbij uit naar
adolescenten! Zo wordt gezorgd voor
meerdere kaarten die er hopelijk toe
bijdragen dat een overwegend duister
en onherbergzaam gebied ontsloten
kan worden.
Kinet, N. Kool, I. Van Camp en M. Van Gael.
pen, Apeldoorn, 2012.
Reeks Psychoanalytisch Actueel (nr
16); 16 x 24 cm; 160 blz.
begonnen een behandeling tegen ADHD tijdens hun studies: 96% kreeg methylfenidaat met verlengde afgifte en 34% werd gelijktijdig
behandeld met een ander psychotroop geneesmiddel.
In vergelijking met de kinderen die een stimulerende behandeling opstarten minder dan één jaar na het eerste examen wiskunde,
behalen kinderen die twee à drie jaar later met de behandeling beginnen beduidend minder goede resultaten op wiskunde in de jaren
die volgen op de opstart van de behandeling. Dit verschil was nog meer uitgesproken bij meisjes.
Het moment waarop de behandeling gestart werd, had daarentegen geen invloed op de literaire en linguïstische resultaten.) Jacques
Ninane)
Zoëga H, et al. A population-based study of stimulant drug treatment of ADHD and academic progress in children. Pediatrics 2012 Jul 1; 130:e53. http://dx.doi.org/10.1542/peds.2011-3493