ken op een actief leven en een bij-
zonder rijke medische carrière.
Hij bekleedde belangrijke functies
op nationaal en internationaal
niveau: zo was hij voorzitter van de
Koninklijke Academie voor Ge-
neeskunde van België in 2004, de
European Neurological Society. Tij-
dens zijn loopbaan deed hij ook
experimenteel onderzoek naar nu-
cleïnezuren, en dit vanaf zijn kan-
didaturen geneeskunde, later ver-
plaatste de focus zich naar epilepsie
en slaap. Onderzoek en de me-
dische praktijk stonden steeds cen-
traal in zijn beleving. Hij heeft zich
nooit omringd met clinici pur sang,
zelfs al waren ze uitmuntend. Hij
verkoos interrelationeel onder-
zoek, waarbij onderzoekers en
leiden in overleg met zijn medewerkers. Eén ding betreurt hij: dat hij thuis zo vaak
afwezig was en te weinig tijd maakte voor zijn vrouw en hun vier dochters. Over hun
geboorte deed in de tijd dan ook een anekdote de ronde: kwatongen beweerden dat
hun dochters het resultaat waren van die vier keer dat hij thuis was! "En dan moet je
weten dat er telkens vier of vijf jaar tussen de geboortes zat...", voegt hij er humoris-
tisch maar met gevoel aan toe. Een gesprek met een kunstliefhebber, die erg veel
houdt van moderne kunst, in het bijzonder van het werk van twee schilders van bij
ons, Pierre Alechinsky en Roger Somville. Nu verdiept hij zich graag in boeken over
evolutieleer, de dood, God of het heelal.
zijn vijfde woonde hij in Roemenië. Zijn vader was ingenieur en leidde een suiker-
fabriek die deel uitmaakte van een Italiaans-Belgische multinational. Eind 1939 kwam