background image
OrthO-rheumatO | VOL 11 | Nr 6 | 2013
32
OR0874N
een ernStig trauma
van de voetwortel
Jens Vanbiervliet
1
, Kris Van Crombrugge
1
, Jan M.L. Bosmans
4
, Filip Vanhoenacker
2,3,4
1. afdeling orthopedie, aZ Sint-maarten, Duffel-mechelen
2. afdeling radiologie, aZ Sint-maarten, Duffel-mechelen
3. afdeling radiologie, uZ antwerpen, ua
4. afdeling radiologie, uZ Gent, uG
Een fractuurluxatie van de talusnek is een zeldzaam maar ernstig trauma van de
voetwortel. Naast radiografie is computertomografie (CT) noodzakelijk voor de nauwkeurige
preoperatieve evaluatie van het fractuurverloop en de luxatie. Dringende reductie is nood-
zakelijk om de kans op ernstige complicaties zoals avasculaire necrose te vermijden.
b
e
e
l
d
e
n e
n b
e
W
eg
I
ng
klInIsche geschIedenIs
Een 16-jarig meisje presenteert zich op de spoedopname
nadat ze op de fiets zijdelings werd aangereden door een
wagen en daarbij ten val kwam. Op de rechtervoet steunen
is niet meer mogelijk. De enkel is sterk gezwollen en de
voetwortel vertoont een standafwijking. Radiografie toont
een fractuur door de talusnek met luxatie van het os calca-
neum
naar ventraal en mediaal ten opzichte van het poste-
rieure subtalaire gewricht (Figuur 1a en b). Aanvullende
cone beam CT-opnamen tonen aan dat het distale talus-
fragment naar dorsaal verplaatst is ten opzichte van het
proximale fragment (Figuur 2). Er zijn bijkomende bot-
fragmenten zichtbaar mediaal en caudaal van de talus,
tegen de sinus tarsi aan. De verbrede gewrichtsruimte tus-
sen de talus en de malleolus medialis wijst op een letsel
van het deltoïd ligament.
dIagnose
De diagnose van fractuurluxatie van de talusnek (Hawkins
type 2) wordt gesteld. Het letsel wordt in urgentie gere-
duceerd. Na de reductie wordt een nieuw CT-onderzoek
verricht.
besprekIng
Talusfracturen maken slechts 0,32% uit van alle fractu-
ren en 3,4% van de voetfracturen (1). Bij kinderen is de
incidentie nog lager (2). De voornaamste twee oorza-
ken zijn een val van een hoogte en een hoogenergetisch
verkeers ongeval (vaak in het kader van een polytrauma).
De eerste grote reeksen talusfracturen werden beschreven
tijdens beide wereldoorlogen bij piloten of parachutisten;
daar om is het letsel ook bekend als `aviator's astragalus'
(3). Door het stevige subchondrale bot is de taluskoepel
relatief goed beschermd en zijn er grote krachten nodig om
een talusnekfractuur te veroorzaken. Het traumamecha-
nisme is meestal geforceerde dorsiflexie van de voet, in de
meeste gevallen in combinatie met in- of eversie, waardoor
bijkomende letsels aan de laterale of de mediale malleolus
kunnen optreden.
klInIsche bevIndIngen
Klinisch presenteert het letsel zich als een zwelling met
hematoom ter hoogte van het enkelgewricht. De beweeg-
lijkheid van de enkel is erg beperkt en pijnlijk. Erop
steunen is onmogelijk. Bij een fractuurluxatie is er een
vervorming zichtbaar met lokale verbleking van de huid.
Er is een ernstig risico van huidperforatie. Distaal van het
letsel moeten motoriek, sensibiliteit en pulsaties worden
nagekeken om neurovasculaire problemen uit te sluiten.
beeldvormIng, classIfIcatIe en opvolgIng
Op de radiografische opnamen (voorachterwaartse en
zijdelingse opnamen) worden de ernst van de fractuur en