`docteurs'
gestegen. Ze ontvluchten het drukke leven en zoeken rust op
`la campagne' (...).
Décize, een Bourgondisch dorpje dat samen met omliggende
gehuchten 12.000 inwoners telt, had 15 jaar geleden nog elf
huisartsen. Inmiddels zijn dat er vijf, waarvan er vier ouder zijn dan
60 jaar. De jongste dorpsdokter is nieuwkomer Deborah Demey
(28), een net afgestudeerde huisarts uit Zottegem. Ze is niet de
enige Belgische arts die naar het zuiden trekt. Anesthesist Pieter
ten Broecke verwisselde in april 2011 het Universitair Ziekenhuis
van Antwerpen voor de Clinique du Parc in Autun in Bourgogne.
`Ik werkte twaalf uur per dag, daar kwamen de wachtdiensten nog
bij. Naast mijn medische werk had ik ook leidinggevende taken, wat
veel stress opleverde.' Ten Broecke wilde graag `anders werken'. `Een
vriend zei me op een bepaald moment: je hebt nu 2.500 longen
in slaap gedaan. Word je gelukkiger als er nog 1.000 bij komen?'
Wel, ik heb mijn zegeningen geteld, en bedacht dat er meer is in
het leven dan alleen maar werk. Daarbij wilden we ook wel weg uit
Antwerpen, waar mensen elkaar letterlijk weinig ruimte geven.' Het
werk in de Franse kliniek verschilt erg van de complexe operaties
die de anesthesist in Antwerpen deed. `Mijn job is anders, maar niet
minder waard.' (...)
De buitenlandse artsen moeten vooral het tekort aan `docteurs' op
het platteland helpen oplossen. Rondom Parijs en in het zuidoosten
van Frankrijk is aan artsen geen gebrek. Op het platteland trekken
echter veel dokters weg, waardoor er soms nog geen 250 artsen
per 100.000 inwoners zijn. (...) Volgens de Franse artsenorde CNOM
steeg het aantal dokters met een buitenlands diploma in Frankrijk
tussen 2008 en 2013 met 43% tot bijna 18.000. Dat is 9% van
de gehele artsenpopulatie. Van die groep heeft 9% een Belgisch
diploma. Daaronder vallen ook enkele Fransen die in België hebben
gestudeerd. Dit jaar telt Frankrijk 1.600 Belgische artsen, 13,7%
meer dan in 2008.(...)
plannen. Het bedrijf wil nieuwe technologieën testen
waarmee het menselijk leven verlengd kan worden.
Dat zou gebeuren via Calico, een onderaanneming die
zich voornamelijk moet focussen op gezondheid en
levenscomfort. Dat meldde topman Larry Page in een
interview met het Amerikaanse tijdschrift Time. Volgens
Page heeft geneeskunde op lange termijn steeds meer
gemeen met informatica. Artsen en wetenschappers
verzamelen alsmaar meer datagegevens over patiënten,
en die zou Google bijvoorbeeld kunnen verwerken.
De datagegevens en statistieken zouden voor nieuwe
informatie op het vlak van ouderdomsziektes kunnen
zorgen. Hoe Google en Calico hierin exact te werk
willen gaan, is nog onbekend. De onderneming wil
weinig concrete informatie vrijgeven over het project.
Aan geneesmiddelenontwikkeling waagt Google zich
voorlopig niet. Over de slaagkansen van het project wil de
internetreus voorlopig ook niets kwijt. Een eerder medisch
project, Google Health, waarbij patiënten persoonlijke
gegevens konden consulteren, liep af met een sisser.
op zich niets mis mee. Doordat het overgrote deel van de
bevolking financieel ongeletterd is, zijn de risico's voor de
financiële gezondheid van de gezinnen echter bijzonder
acuut.
Vergelijk het met een medische diagnose: het overgrote
deel van de bevolking is niet in staat die zelf te stellen en
een remedie uit te werken. De rollen van arts, apotheker
en medicijnenproducent zijn in de medische sector
wél gescheiden. We beseffen maar al te goed dat de
medische diagnose overlaten aan de beursgenoteerde
farmaceutische bedrijven gevaarlijk zou zijn. Zoals we niet
toelaten dat die farmabedrijven geneesheren in dienst
hebben om hun producten aan de man te brengen of dat
ze die apotheken uitbaten. Of dat ze bonussen zouden
uitdelen voor de verkoop van geneesmiddel X of Y.
We gaan veel verstandiger om met het beheer van onze
medische gezondheid dan met de aanpak van onze
financiële gezondheid. We kunnen terecht vertrouwen
op onze artsen en apothekers. Het zijn onafhankelijke
professionals die een ernstige studie achter de rug
hebben. Het belang van de patiënt staat voorop (...).
een nieuwe erkenning als invalide.
Bij 9.600 van hen - 17,48% of
nagenoeg een op de vijf - is rugpijn
de oorzaak. Een triest record voor
ons land.
Bij patiënten van wie de invaliditeit
na één jaar verlengd moet worden,
is rugpijn nóg vaker de oorzaak.
Niet minder dan een op de drie
invaliden met een zelfstandig beroep
kan niet meer werken wegens een
rugprobleem.
`Dat heeft uiteraard te maken
met onze zittende levensstijl en
ons overmatige lichaamsgewicht',
zegt Urbain Van Dormael van de
Socialistische Mutualiteiten, die
hierover een enquête voerden
bij ruim vijfduizend leden met
rugpijn. `Maar het komt ook door
slechte gewoonten. Hoeveel
kinderen dragen hun boekentas niet
verkeerd?' (...)
`Acht op de tien patiënten zijn er ook
van overtuigd dat men bij rugpijn zo
veel mogelijk moet rusten. Terwijl
het in de meeste gevallen net beter
is om te blijven bewegen en door
te werken, of toch zo snel mogelijk
weer aan de slag te gaan.'
Ook artsen kunnen hun kennis nog
bijspijkeren. Van Dormael: `Vooral
huisartsen uit de traditionele school
blijven te vaak een röntgenfoto
voorschrijven bij rugpijn. De helft
van de ondervraagde leden gelooft
dat zo'n RX-foto de oorzaak van een
rugkwaal aan het licht brengt, terwijl
de bewijskracht ervan zo goed als
nihil is. Tien jaar geleden werden
op die manier elk jaar 700.000
overbodige RX-foto's gemaakt van
de rug, nu nog altijd 400.000. Maar
alleen bij hevige rugpijn, waarbij de
arts ernstige onderliggende oorzaken
vermoedt, is een radiografisch
onderzoek nuttig.'
Specialisten grijpen daarnaast te snel
naar het operatiemes. `Een kwart van
de ondervraagde leden - meestal
oudere mensen - is van oordeel dat
een discus¬hernia geopereerd moet
worden, terwijl medische richtlijnen
pleiten voor grote omzichtigheid.
Terecht, want nogal wat patiënten
die één, twee of zelfs drie keer
aan de rug werden geopereerd,
signaleren dat het weinig of niets
heeft geholpen.'
Ziekenfondsen en geneesheren
hebben beslist om binnenkort
samen duidelijke criteria af te
spreken om al dan niet te opereren.
2013, blz. 17