veranderingen kunnen worden waar-
genomen. De diagnose wordt gesteld
door uitsluiting van andere aandoenin-
gen; denk hierbij vooral aan xerostomie,
vitaminedeficiënties, candidiasis, tand-
problemen en contactallergieën. onge-
veer 1.000.000 Noord-amerikanen lijden
aan deze aandoening, het betreft vooral
perimenopauzale dames die vaak een
psychiatrische comorbiditeit hebben. De
meeste patiënten hebben dagelijks last
van mondbranden, met in de loop van de
dag verergering van de klachten.
moedelijk multifactorieel, maar de
meest waarschijnlijke hypothese is een
onderliggend neurologisch mechanisme.
Hoewel psychiatrische ziektes vroeger
beschouwd werden als een primaire oor-
zaak van BMS, worden deze nu aanzien
als een tegelijk optredende of secun-
daire factor gezien er geen bewezen cor-
relatie is tussen het ontstaan van BMS
en stressvolle gebeurtenissen (Bogetto
f. Psychosom Med 1998).
is een correcte bepaling onontbeerlijk.
Een zorgvuldige anamnese (voedingsge-
woonten, dentale antecedenten,...) en
fysiek onderzoek (ook tandonderzoek)
zijn aangewezen. Eveneens dragen een
bloedonderzoek en een tonguitstrijkje
bij tot het bilan (Tabel 3). Zo nodig kan
een doorverwijzing gebeuren naar keel-,
neus- en oorziekten, gastro-enterologie,
endocrinologie, reumatologie, psychia-
trie, tandheelkunde of neurologie.
Doordat de oorzaak onduidelijk is, zijn
delmethodes beschikbaar. Het komt er
vooral op neer een goede uitleg te geven
en de patiënt gerust te stellen dat er geen
sprake is van een kwaadaardige ziekte.
en voldoende uitleg geven, veroorzaken
een belangrijk placebo-effect (30 à 40%
volgens Torgerson). Een optimale mond-
zorg is een must: zachte tandpasta onder
de vorm van kindertandpasta of water
met natriumwaterstofcarbonaat wordt
aangeraden. Mondspoelingen en pikante
of zure voeding kan men beter mijden.
Er wordt aangeraden volgens een stap-
penplan te werken. Naast de mondzorg
wordt gestart met topische therapie.
als de topische therapie niet helpt, kan
overgeschakeld worden naar neuropa-
thische pijnmedicatie. Hierbij kunnen
de anticonvulsiva (gabapentine 300mg
tricyclische antidepressiva (amitriptyline
100mg voor het slapengaan), de SSrI's
(bv. duloxetine 60mg 1x/dag) en dopa-
mineagonisten (pramipexol 0,125mg 3x/
dag) een mogelijke hulp bieden. Deze
medicatie dient echter zeer patiënt-
georiënteerd toegediend te worden en
de neveneffecten moeten afgewogen
worden t.o.v. het beoogde resultaat.
Psychologische ondersteuning en cogni-
tieve gedragstherapie dragen bij om de
klachten te reduceren.