afstand, dan voert men een imbricatie (Figuur 3) uit van de
mediale patellastabiliserende structuren evenals een roux-
patellapeeshemitransfer. Bij deze ingreep verplaatst men
de laterale helft van de patellapees naar mediaal. Hierdoor
wordt de patella naar mediaal gestabiliseerd (Figuur 3).
chronische patellaluxaties gaat men dezelfde onderverdeling
maken wat het voorkomen van specifieke risicofactoren tot
recidiefpatellaluxatie betreft. Heeft de patiënt een normale
Q-hoek en/of TGTT-afstand, dan voert men best een ope-
ratief herstel uit van het mediale patello-femorale ligament
(MPFL) (Figuur 4) en een gelijktijdige imbricatie van de
mediale patella-stabiliserende structuren (4). Heeft deze
skeletaal mature patiënt tevens een verhoogde Q-hoek
van de tibiale tuberositas (AMTT) bijkomend te worden
uitgevoerd (5) (Figuur 5).
schijf sowieso mobieler en heeft ze dus een grotere neiging
naar lateraal luxeren. We kunnen dit meten met behulp
van de verhouding van Insall-Salvati. De Insall-Salvati is
de ratio van de lengte van de patellapees (LT) tot de lengte
van de patella (LP) op een laterale röntgenopname. De LT-
op LP-ratio bedraagt gemiddeld 1,0 met minder dan 20
procent variatie. Indien de insall-salvati (IS)-index groter
is dan 1,2 (patella alta), wordt de tuberositas tibiae tijdens
de AMTT dan ook gedistaliseerd met als doel een IS-ratio
van 1,0 te behalen. Indien ten slotte de patiënt een tro-
chleaire dysplasie heeft (ondiepe trochleaire groeve) kan
de patella opnieuw makkelijker naar lateraal luxeren, en
zal bovenop de AMTT nog een trochleoplastie uitgevoerd
moeten worden (6).
1. minkowitz r, inzerillo C, sherman oh. Patella instability. Bull nyu hosp jt dis
3. insall j. Patella pain: Current concepts review. j Bone joint surg am 1982;64;147-52.
4. Panagopoulos a, van nierkerk l, Triantafillopoulos ik. mPfl reconstruction for recurrent
med 2008; 29:359-65.