hastal>klardan biridir. ET teriminin nörologlar
aras>nda yayg>n kullan>fl> 20. yüzy>l>n ikinci ya-
r>s>nda olmufltur (Louis, 2000). ET ile ilgili kay>t-
lar araflt>r>ld>¤>nda bu terimin ilk defa 1874 y>-
l>nda bir
dan "tremore semplice essenziale" fleklinde kul-
lan>ld>¤> görülmüfltür. Befl y>l sonra Edoardo
Maragliano, Buressi'nin yay>n>ndan habersiz bir
flekilde gördü¤ü hastalar> "tremore essenziale
congenito" olarak tan>mlam>flt>r. Anton Nagy ge-
nifl bir tremor ailesini incelemifl "essentieller Tre-
mor" terimini önermifl, Raymond ise hastal>¤>
"tremblent essential hereditaire" olarak isimlen-
dirmifltir (Louis ve ark., 2008). Sonraki y>llarda
ise sporadik olgular için esansiyel tremor ve ai-
lesel olanlar için herediter ya da ailesel esansiyel
tremor olarak günümüze kadar kullan>lmaya
devam etmifltir.
ET son on y>lda tekrar ilgi oda¤> olmufltur. Bu-
nun önemli nedenleri aras>nda epidemiyolojik
verilerin art>k belirginleflmesi, Parkinson Hasta-
l>¤> ile olan iliflkisi ve son olarak da bir nörodeje-
neratif hastal>k olabilece¤ine iliflkin kan>tlar>n
tart>flmaya aç>lm>fl olmas>d>r.
olarak tan>mlanm>flt>r. Ancak biriken kan>tlar>n
zorlamas> ile art>k ET'nin etyolojik, patolojik ve
klinik olarak heterojen bir antite oldu¤u anlay>-
fl> yayg>nlaflmaktad>r.
önemlice bir k>sm> tremorun neden oldu¤u özür-
lülük nedeniyle erken emekli olabilmekte ya da
davi gerektirecek kadar fliddetli tremora sahip
olabilmektedirler.
s>ra bu eski hastal>¤>n de¤iflen yüzü üzerinde
durulacakt>r.
d>¤>nda tahmini kaba rakamlar %0.008 ile %22
aras>ndaki bir aral>kta büyük farkl>l>k göster-
mektedir (Louis ve Ottman, 1998a). Ancak ET'yi
iyi tan>mlayan ve sadece benzer yöntemi kulla-
nan toplum-tabanl> çal>flmalar dikkate al>nd>-
¤>nda tahminler %0.4 ile %4 aras>na daralt>labil-
mektedir (Rautokorpi ver ark. 1978; Louis ve
ark. 1998; Benito-Leon ve ark. 2003; Dogu ve
ark., 2003). Epidemiyolojik çal>flmalarda genel-
likle hedef toplum bir sorgulamadan geçirilir ve
ET olas>l>¤> olan hastalar tekrar de¤erlendirme-
ye al>narak tan> do¤rulamas> yap>l>r. Bu yönte-
min tüm prevalan olgular> belirlemekte yetersiz
kald>¤> bilinmektedir. Mersin'de yap>lm>fl çal>fl-
ma, bugüne kadar uygulanmam>fl bir metodla,
çal>flmaya dahil edilen toplumun tamam>n>n nö-
rolojik muayene ile taranmas> ile gerçeklefltiril-
mifl ve 40 yafl üstü bireylerde ET prevalans>n>
yüksek bir güvenlik aral>¤> ile %4 olarak hesap-
lam>flt>r (Dogu ve ark, 2003). Yine ülkemizde fii-
le,
tü bireylerde prevalans %3.09 olarak belirlen-
mifltir (Sur ve ark., 2009). Birbirine yak>n bu iki
rakam aras>ndaki fark çal>flma yöntemi farkl>l>¤>
ve/veya bölgesel farkl>l>k ile aç>klanabilir. Yeni
veriler baz> co¤rafi bölgelerde ve etnik gruplarda
Hastal>¤>n Yeniden Do¤uflu