pediater en voorzitter van het Vlaams
Artsensyndicaat, afdeling Oost- en
de nieuwe tendens tot kwaliteitsindicatoren
in de algemene ziekenhuizen én in de
geestelijke gezondheidszorg, zoals u elders in
dit blad kan lezen. In een volgende fase is het
immers de bedoeling ziekenhuizen te laten
accrediteren door internationale organisaties
zoals de Joint Commission International (JCI)
of het Nederlands Instituut voor Accreditatie
in de Zorg (NIAZ).
ledenblad schrijft Yves Louis dat men de
ziekenhuisaccreditatie tegenwoordig als
"heilzaam voor iedereen" voorstelt en hij
beaamt dat het systeem "ontegensprekelijk
voordelen" biedt. "Tegelijk roept het tal
van vragen op. Altijd al was er een zekere
spanning tussen de ultra-liberale visie op
gezondheidszorg en de meer sociale aanpak.
Maar eenmaal ziekenhuizen geaccrediteerd
zijn, is het niet ondenkbaar dat binnen- of
buitenlandse investeerders ze opkopen. Politici
van alle obediënties zijn er als de kippen bij op
de mondaine openingsrecepties van sommige
privé-ziekenhuizen in het Brusselse," geeft
Louis nog mee. "Dit opent de doos van Pandora
voor een duale gezondheidszorg. Indertijd had
dr. André Wynen, stichter van de Syndicale
Kamers, het bij het rechte eind. Het medisch
gedachtengoed en de uitbuiting door het
systeem. Tegelijkertijd moeten we ook vechten
tegen de rigide, collectivistische regels die
sommigen willen opleggen. Deze bedreigen de
vrije geneeskunde." Yves Louis vindt dat de
artsen na een halve eeuw syndicalisme meer
dan ooit alert moeten zijn en de evolutie van
de gezondheidszorg op federaal en Vlaams
niveau op de voet moeten opvolgen.
ziekenhuisaccreditering de duale organisatie van
de gezondheidszorg in België niet versterkt of
zelfs in een stroomversnelling brengt. "Want de
Vlaamse ziekenhuizen worden binnen afzienbare
tijd dan wel geaccrediteerd, Brussel en Wallonië
kennen dit systeem niet." En terwijl de federale
onderfinanciering continu wordt aangeklaagd,
zorgt het nieuw toezichtsmodel,
de kwaliteitsnormen en de
accrediteringsprocedures van de Vlaamse
Zorginspectie voor een bijkomende belasting van
diezelfde ziekenhuizen. En waarom? De pediater
uit Ronse verwijst naar een KCE-studie uit 2008.
Ondanks de tijd en het geld dat Europa besteedt
aan ziekenhuisaccrediteringsprogramma's
leveren onderzoeksresultaten geen bewijs dat dit
werkelijk effectief is. En er is al evenmin bewijs
dat de voor accreditering gebruikte standaarden
ondersteunt.
tot duale gezondheidszorg?
dat ze opgekocht worden door binnen- of buitenlandse privé-
investeerders, onder meer uit het Midden- Oosten. Dit opent de doos
van Pandora voor een duale gezondheidszorg."
tussen Vlaams en
federaal
over de (financiële) impact van de accreditering op de artsen.
"Het systeem is tijdrovend en brengt veel administratieve overlast
met zich mee," zegt hij.
voor de goeie zaak, voegt Yves Louis eraan toe. "Nochtans groeit de lijst van
verantwoordelijkheden met de dag." De hoofdverpleegkundigen bevinden zich
ingezet voor administratieve taken.
op het handelen van de artsen. "Het juridisch kader, de ziekenhuiswetgeving, is helemaal
niet aangepast aan het accrediteringsmodel. Hoe verhoudt de algemene regeling van het
ziekenhuis en de individuele overeenkomst van de arts zich tot de accreditering? Wat te denken
van de JCI-normen die bepalen dat collega's elkaar moeten evalueren? Wat is de mening
van de Orde der geneesheren? Kan men de Vlaamse ziekenhuizen zomaar de Angelsaksische
accrediteringsterminologie opleggen? Naar goede gewoonte werden de representatieve
artsenverenigingen hierover niet of nauwelijks geconsulteerd."
Volgens dr. Louis zijn we op een cruciaal punt aanbeland. "Het medisch korps zit gekneld
tussen de Vlaamse overheid die haar verantwoordelijkheid ontloopt maar dat ontkent
enerzijds en een ultraliberaal systeem anderzijds. Onder het mom van globalisering
en kwaliteitsnormen wil dit onze gezondheidszorg privatiseren."
"De bijkomende normen van de Vlaamse administratie bovenop de al bestaande federale
normen zorgen voor een nog grotere werkbelasting" dixit Louis. Ter illustratie verwijst hij
naar zijn eigen vakgebied, met name naar de manier waarop Vlaanderen de verplichte
aanwezigheid van de pediater in het ziekenhuis interpreteert voor kinderen in het
chirurgische dagziekenhuis. "Het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid is veel strenger
dan het federale niveau. Vlaanderen breidt dit bovendien uit naar alle ziekenhuizen met een
chirurgisch dagziekenhuis, of er nu een erkend zorgprogramma pediatrie is of niet," aldus Louis.
Daarnaast hekelt Louis het gebrek aan communicatie. "Dit werd via een omzendbrief
meegedeeld aan de ziekenhuizen en de hoofdgeneesheren. De rechtstreeks betrokken artsen
lichtte men niet in. Toch stond in de brief dat de maatregel overlegd was. Met wie dan wel?
Daar hebben we het raden naar."
Louis vindt het trouwens een `wereldvreemde maatregel. "Er blijft een nijpend tekort aan
(ziekenhuis)pediaters. Hierdoor zullen nog meer kinderartsen het ziekenhuis ontvluchten.
We zullen minister Vandeurzen om uitleg vragen."
op, stelt Louis. "Altijd gebeurt dit onder het mom van kwaliteit. Dat is immers het
criterium waarmee Vlaanderen ten opzichte van het federale niveau bijkomend normen
kan uitvaardigen." Het VAS overlegde hierover met het kabinet Vandeurzen en met de
afgevaardigden van de psychiatrische verenigingen. "Na herhaald aandringen hebben we
verkregen dat er ministens geluisterd wordt naar de psychiaters en dat een representatieve
groep geconsulteerd wordt," besluit Yves Louis.