background image
I
27
De Specialist
13-6
10 april 2013
www.despecialist.eu
Steingarten en Barossa
De bekendste streek van de provincie
South Australia wordt verdeeld in twee
aangrenzende valleien, Eden en Barossa, en
ligt op 70km ten noordoosten van Adelaide,
de hoofdstad. De streek werd in de 19
e
eeuw gedeeltelijk gekoloniseerd door Duitse
migranten. Sindsdien maakt de Riesling deel
uit van het cultureel en landbouwerfgoed
van de staat en blijft er de meest verbouwde
druivensoort.
Jacob's Creek Steingarten
Riesling
Een oude geschiedenis... Na een overtocht
van 4 maanden komt de 18-jarige Beier
Johann Gramp in 1837 aan in Australië. Tien
jaar later plant hij zijn eerste wijngaard op de
oevers van Jacob's Creek. Het familiedomein
gaat over van generatie op generatie tot de
volgende eeuw. Een van de pareltjes van het
gamma is de Riesling Steingarten, letterlijk
`tuin van steen'. Hij heeft zijn naam niet
gestolen: de druivenstokken zijn geplant
op een uitstekende rots en groeien in een
bodem met meer stenen dan aarde.
Riesling Steingarten 2010 Barossa
Kleur
: citroengeel, schitterend als een
edelsteen. Neus: hij geeft meteen
zijn fascinatie toe voor vluchtige
koolwaterstoffen. Rozijnen en een flinke
snuif peper voegen zich bij het mineralige
elan. Mond: een fruitige schittering lijkt de
smaakpapillen te doorboren met toetsen
van lychee, witte perzik en mirabelpruim.
Het petroleumaccent gaat over in rook, de
kruiden nemen toe en doordringen mee de
tong.
Marc Vanhellemont
MS7579N
Een Riesling in het land
van de kangoeroes
Wie denkt aan Australische wijnen, ziet een lichtgouden
Chardonnay of een donkerrode Shiraz voor zich, twee typisch
Australische druivensoorten. De productie van Riesling is er echter
ook niet te verwaarlozen! In productievolume staat Australië op de
tweede plaats in de wereld, tussen Duitsland dat bovenaan huppelt
en de Elzas als derde...
Combinaties
Deze zeer droge en zuivere Riesling
gaat uitstekend bij zeevruchten
omdat hij het jodiumkarakter
versterkt. In dezelfde stijl, maar
exotischer, vindt sushi in Steingarten
een tafelgenoot op hetzelfde niveau.
Tot slot, iets klassieker, past hij
goed bij gestoomde vis met groene
groenten. Zijn mineralige karakter
prijst hem ook aan bij harde kazen,
zelfs warme kazen.
UW VRIJE TIJD
MS7517N
`Natuurlijke' wijn:
dringend regels nodig
Regelmatig lees ik uit de pen van eminente collega's de
vermelding `natuurlijke wijn' die tegenwoordig erg in zwang is
maar vaak inbreuk maakt op de term `natuurlijk'; de aanhangers
zijn in het beste geval dwepers en in het slechtste geval
oplichters. In Frankrijk woedt er een hevige discussie.
Vorig jaar is men in Italië nog verder gegaan: politiemannen hebben bij een wijnboer de
uithangborden met de vermelding `Vino Naturale' laten verwijderen wegens inbreuk op de wet
op de etikettering. Deze vermelding is blijkbaar niet opgenomen in de Italiaanse verbruikswet.
Ook al heb ik mijn twijfels over bepaalde natuurlijke wijnen, niet zozeer om het principe als
om hun organoleptische kwaliteiten, toch wil ik niet zoals anderen het kind met het badwater
weggooien. Ik zou het jammer vinden dat men door enkele bedriegers waarvoor `natuurlijk'
eigenlijk `minder moeite' betekent, de goede zielen straft; zij die weinig zwavelen, of helemaal
niet, en alles doen om de consument gelukkig te maken of ten minste niet te laten... afzien!
Dit belet me echter niet om gevoelig te zijn voor bepaalde argumenten.
Primo, de term `natuurlijk' is dubbelzinnig; wanneer collega's stellen dat druivensap op zich
natuurlijk evolueert tot azijn, is dat zeker waar.
Secundo, de term `natuur' is niet voldoende omkaderd. Ik zou willen dat wat vandaag nog
een vrijwillig engagement is in een wet wordt vastgelegd. Laten we voor eens en altijd
een maximumlimiet voor toegevoegde sulfer vastleggen en enkel diegenen die onder
deze grens blijven het recht geven om de term `natuurlijk' (of iets anders) te vermelden.
Laten we voor eens en voor altijd besluiten of een zogenaamde natuurlijke wijn
noodzakelijkerwijs bio moet zijn ­ en dus onderworpen aan de voorwaarden voor bioteelt.
Laten we ook afwijkingen opsporen door middel van labanalyses.
Een attesterend organisme, dat mag om het even welke autoriteit zijn, moet de
verantwoordelijkheid nemen over een echt label op het etiket en ons voor eens en voor altijd
bevrijden van de rotte appel, van de standaardisatie door oxide, kortom van alles wat voor mij
het tegenovergestelde is van de natuurlijke filosofie! Want als niet-interventionisme tot in het
extreme (namelijk in heel wat gevallen een gebrek aan hygiëne) leidt tot het verloochenen van
elk bewijs van herkomst, zodat een pinot uit de Elzas niet meer te onderscheiden is van een
gamay uit Beaujolais, hoe kunnen we dan nog spreken over natuurlijke wijn?
Kortom, ik pleit niet alleen voor een verplichting van middelen (maximaal sulfergehalte,
limitatieve lijst en behandelingsniveaus in de wijngaard en de wijnkelder), maar ook van
het resultaat (een gezonde wijn).
Natuur- of natuurlijke wijn (bij gebrek aan een betere naam) is voor mij een interessante piste
die staat voor fundamentele vrijheid om te denken wat men wil en te vinifiëren zoals men wil.
Maar deze vrijheid moet eindigen daar waar er misbruik wordt gemaakt van de kwalificatie
`natuurlijk', en ik denk dat het noodzakelijk is dat de wetgever zich daarmee bemoeit...
Gaat u het gerust zelf ontdekken...
Hervé Lalau
Verkooppunten via Pernod-Ricard
Belgium, 02/663.62.62 of prb@
pernod-ricard.com