eerste herkenning gedurende de zwangerschap', is reeds
decennialang het onderwerp van controverse (1-3). Er is
een consensus dat diabetes tijdens de zwangerschap, al
dan niet symptomatisch, geassocieerd is met een signifi-
cant risico op een slechte perinatale uitkomst. Echter, het
risico op ongunstige perinatale uitkomst geassocieerd aan
graden van hyperglycemie, minder ernstig dan klinische
diabetes, is controversieel. In maart 2010 stelde de
Group (IADPSG) bij consensus richtlijnen op om zo mo-
gelijk een universele strategie inzake GDM-diagnostiek te
bekomen. Deze consensus was voornamelijk gebaseerd op
de HAPO-studie (
sociaties tussen maternale glucosespiegels lager dan de
vooropgestelde afkapwaarden voor diagnose van diabetes
en perinatale uitkomst te verduidelijken.
gene, multiculturele, etnisch diverse cohorte van onge-
veer 25.000 vrouwen. Primaire uitkomstmaten in deze
blinde HAPO-cohortstudie waren geboortegewicht > 90
tale hypoglycemie en navelstrengbloed C-peptide > 90
vroeggeboorte, schouderdystocie/geboortetrauma, hyper-
bilirubinemie en NIC-opname. Een continue relatie werd
aangetoond tussen oplopende maternale glucosespiegels
2. Dienst gynaecologie-verloskunde, Jan Ypermanziekenhuis, Ieper
dat adequate controle van een normoglycemische omgeving voor de foetus voordelig is, zowel voor de neonaat
als voor de moeder (Hyperglycemia and Adverse Pregnancy Outcomes HAPO Trial). De nieuwe richtlijnen van de
IADPSG-criteria (HAPO 5), matchen van de resultaten met universeel geaccepteerde risicofactoren voor GDM en nagaan
van de detectieratio (DR).
Resultaten: de prevalentie van GDM en voorafbestaande DM in onze studiepopulatie is 23,9%. Binnen de populatie had
30% (213/727) geen eerstetrimesterscreening, slechts 1,5% (11/727) had geen eerstetrimesterscreening noch een orale
glucosetolerantietest (OGTT). Binnen de cohorte kreeg 70% (515/727) een eerstetrimesterscreening, bij 6,4% (33/515)
werd een afwijkende glycemie vastgesteld. De diagnose werd gesteld door middel van nuchtere glycemiebepaling in
4,9% van de gevallen, de overige diagnoses werden gesteld via de OGTT. Geen enkele diagnose werd gesteld door random
tussen biochemische testresultaten en alle bestudeerde risicofactoren. In 8,4% van de vrouwen werd geen OGTT verricht.
Conclusie: screening door middel van de nieuwe IADPSG-criteria detecteert GDM in 23,9% van alle zwangerschappen. Alle
diagnosen werden gesteld door middel van nuchtere glycemiebepaling in de vroege zwangerschap en OGTT in het tweede
zwangerschapstrimester. Multivariaatanalyse toont dat screening naar GDM op basis van risicofactoren niet effectief is en
dat universele screening is aangewezen.