een testosteronbehandeling na radi-
cale prostatectomie (3). Onder hen
ook een aantal hoogrisicopatiënten:
T3a 10%, T3b 3% en positieve marges
5%. Uit de mediane follow-up van 58
maanden bleek slechts één geval van
biochemisch recidief: een patiënt pT3b
met positieve marges.
Ook Alexander W. Pastuszak et al.
(Houston, Verenigde Staten) behaal-
den gunstige resultaten bij 92 pa-
tiënten met hypogonadisme die na
prostatectomie eveneens testosteron
toegediend kregen (4). Achtentwintig
van hen waren hoogrisicopatiënten:
Gleason-score groter of gelijk aan 8,
positieve marges of positieve klieren.
De mediane follow-up van 22,5 maan-
den bracht geen enkel geval van bio-
chemisch recidief aan het licht.
Hetzelfde team onderzocht ook pa-
tiënten onder externe radiotherapie
of brachytherapie (5). Het aantal pa-
tiënten was beperkt (n = 10), maar in
geen enkel geval werd een significante
stijging van het PSA vastgesteld tij-
dens de mediane follow-up van 17,8
maanden.
Deze gegevens van in totaal 163 pa-
tiënten die na een behandeling voor
prostaatkanker testosteron kregen
toegediend voor hypogonadisme, to-
nen slechts één geval van biochemisch
recidief aan. "En dat terwijl sommige
zieken hoogrisicopatiënten waren", be-
nadrukt M. Khera.
de Staten) gingen na in hoeverre de
ernst van calcificaties, geëvalueerd
door echografie, voorspellend is voor
de kans dat de patiënt moet worden
geopereerd (6). De ernst werd bepaald
volgens drie niveaus: graad 1 (klei-
ner dan 0,3cm), graad 2 (groter dan
0,3cm en kleiner dan 1,5cm) en graad
3 (groter dan 1,5cm of twee plaques
van meer dan 1cm). Deze retrospec-
tieve studie werd uitgevoerd bij 792
patiënten met een gemiddelde leeftijd
van 56 jaar. De 236 patiënten van de
controlegroep hadden niet-verkalkte
plaques.
De verdeling volgens de ernst was als
volgt: 40% voor graad 1, 28% voor graad
2 en 32% voor graad 3. Van de patiën-
correctie. Uit de resultaten bleek dat bij
respectievelijk 23%, 32% en 55% voor
de graden 1, 2 en 3 een operatie nodig
was. In de controlegroep werd 34% van
de patiënten, van wie de plaques niet
waren verkalkt, geopereerd.
Hoewel de aanwezigheid van calcifi-
caties van graad 3, vastgesteld door
echografie, de waarschijnlijkheid dat de
patiënt moet worden geopereerd met
55% verhoogt (OR 2,28), volstaat de
loutere aanwezigheid van calcificaties
niet als voorspellende factor voor een
operatie. Graad 3 werd overigens geas-
socieerd met een 77% grotere waar-
schijnlijkheid dat een transplantatie
moet worden uitgevoerd (p = 0,02).
rustende proporties aanneemt, kon-
den Neil Campbell et al. (New York,
Verenigde Staten) vaststellen door op
Google `buy Viagra' in te tikken (7).
Hun zoekopdracht leidde hen naar tal
van websites, waarop ze het aantal
leveranciers beperkten tot 26. Geen
enkele van hen beantwoordde aan de
`website policies' van de FDA en in alle
gevallen was het product verkrijgbaar
zonder het minste voorschrift. In de
meeste gevallen werden de producten
verstuurd vanuit Hongkong. De pillen
van een leverancier die zich voorstelde
als Canadees, waren niet afkomstig
van een Canadees adres. De concen-
tratie van actieve ingrediënten was la-
ger dan de vereiste 30 à 50%.
na de ejaculatie een verhoging van
het prolactine werd waargenomen,
onderzochten Tung-Cin Hsieh et al.
(Houston, Verenigde Staten) in een
retrospectieve studie het effect van
agonist bij de ziekte van Parkinson en
hyperprolactinemie, bij anorgastische
mannen (7).
Van de 107 patiënten die dit genees-
middel toegediend kregen, werden er
35 uitgesloten omdat de behandeling
niet verbonden was aan anorgasmie.
Bij de 72 andere patiënten kon ca-
bergoline het orgastisch vermogen
verbeteren in 69% van de gevallen en
dit vermogen herstellen in 50% van de
gevallen. De respons op de behande-
ling was significant verbonden aan de
duur ervan en aan het gelijktijdige ge-
bruik van testosteron. De gemiddelde
behandelingsduur bedroeg 214 dagen
bij de niet-responders en 296 dagen
als de behandeling wel aansloeg. Aan-
vullende gegevens zijn noodzakelijk
om deze resultaten te bevestigen en
meer duidelijkheid te scheppen over
het werkingsmechanisme dat het mo-
gelijke effect van cabergoline bij man-
nelijke anorgasmie zou kunnen verkla-
ren.
sferen met stikstofmonoxide kan een
behandelingsoptie zijn bij erectie-
stoornissen die niet worden verhol-
pen met orale behandelingen, met
name bij diabetici. Samit Soni et al.
(Houston, Verenigde Staten) stelden
vast dat deze therapeutische bena-
dering de intracaverneuze druk ver-
hoogt... bij de rat (9).