lijkheid van een positieve screening
vergeleken met mensen zonder hypo-
gonadisme. Na aanpassing voor de
body mass index en de Framingham-
risicoscore, was de kans om een score
te behalen die overeenstemt met een
hoog OSAS-risico, 49% hoger bij man-
nen met hypogonadisme (p < 0,0001).
Deze studie toont dus een onafhan-
kelijk verband aan tussen hypogona-
disme en het verhoogde OSAS-risico.
enigde Staten) bestudeerden het ef-
fect van intramusculair toegediend
testosteron undecanoaat op de symp-
tomen van de lage urinewegen (LUTS,
Lower Urinary Tract Symptoms). Die
werden aan de hand van de IPSS-
score (International Prostate Symptom
Score) geëvalueerd bij 130 patiënten
met LOH (late onset hypogonadism)
totaal testosterongehalte kleiner of
gelijk aan 3,5ng/dL en de aanwezig-
heid van erectiestoornissen op basis
van een SHIM-score (Sexual Health
Inventory For Men) kleiner of gelijk
aan 21. Testosteron undecanoaat werd
gedurende 4,7 jaar om de drie maanden
toegediend in een dosis van 1.000mg.
De auteurs onderzochten ook of dit
effect onafhankelijk was van het gebruik
van een fosfodiësteraseremmer type 5
of een verandering in het gewicht.
Uit de resultaten bleek dat het PSA
lichtjes steeg en de prostaat groter
werd, maar vooral dat de IPSS-score,
die onafhankelijk was van een even-
gelijktijdige gebruik van een fosfodiës-
teraseremmer type 5, significant afnam.
gebruiksveiligheid van testosteron bij
patiënten van wie de prostaatkanker
werd behandeld met radicale prostatec-
tomie, radiotherapie of brachytherapie.
In de studie van Kazuhito Matsushita
et al. (New York, Verenigde Staten) kre-