stappenplan dat naar een nieuwe
ziekenhuisfinanciering moet leiden.
ging zetten en ook het Algemeen Syndicaat
van België laat zich daarbij niet onbetuigd.
Op 21 november organiseerde het Syndi-
caat een symposium met als titel `All-in-
ziekenhuisfinanciering: een controverse?'
De grote opkomst bewees alvast dat het
onderwerp leeft onder de artsen.
Hij wees onder meer op de (te) ingewikkel-
de nomenclatuur en op de niet altijd even
eerlijke manier waarop de middelen tussen
de ziekenhuizen verdeeld worden. Dokter
Hueting: "Binnen de ziekenhuizen onder-
handelen artsen en beheerders dan nog
eens over de afhoudingen op de erelonen.
Eigenlijk doet men het werk van de com-
missie artsen-ziekenfondsen over op zie-
kenhuisniveau." "Dat stimuleert de kwali-
zich wel meteen af of een all-in-financier-
ing de kwaliteit dan wel ten goede komt.
Prof. Carine Van de Voorde (KU Leuven)
stelde de vergelijkende studie over zieken-
huisfinanciering die het federale Kennis-
centrum uitvoerde in opdracht van minis-
ter van sociale zaken en volksgezondheid
Laurette Onkelinx (PS) in vijf landen voor.
Prof. Lieven Annemans (UGent en Brussel)
bekeek het thema door een gezondheids-
economische bril en prof. Johan Kips deed
dat vanuit het standpunt van de artsen.
BVAS
ter en huidig bestuurslid dokter Robert
Rutsaert kleur aan het symposium. Zijn
uiterst kritische, maar onderbouwde ana-
lyse van de huidige gebreken in de zieken-
huisfinanciering zorgde af en toe voor
ophef in de zaal. Hij brak het ijs door erop
te wijzen dat poliklinieken in alle zieken-
huizen deficitair zijn. "Erger nog, hoe meer
raadplegingen er gebeuren, hoe meer de
tekorten oplopen. Vandaag de dag zou het
dus beter zijn de kosten van de polikliniek
op te nemen in het Budget Financiële Mid-
delen (BFM). Dat moet juridisch kunnen,
vond de Federale Overheidsdienst (FOD)
Volksgezondheid, die daarover destijds
ondervraagd werd. Ambulante verzorging
binnen het ziekenhuis kan beschouwd
worden als een ziekenhuisactiviteit en
toepassing", aldus dokter Rutsaert.
Namens het ASGB bepleitte hij een fi-
nanciële opwaardering van de ziekenhuis-
raadpleging. "Dat stuit echter al jaren op
het negatieve antwoord van de BVAS. Zij
vinden dat een prestatie dezelfde finan-
ciële waarde moet hebben, ongeacht of
ze nu binnen dan wel buiten het zieken-
niet voor de forfaitaire honoraria in de
klinische biologie, want die liggen hoger in
het ziekenhuis dan in de extramurale labo-
ratoria," voegde hij er ironisch aan toe.
men een heikel punt dat al een decennium
meegaat. Rutsaert: "Mini- en maxi-forfaits
worden aangerekend bij daghospitalisaties,
zoals voor het toedienen van een infuus of
een cytostaticum." Zoals bijgaande tabel
verschillen. "Al tien jaar weet men dat," legt
dokter Rutsaert uit. "Zo varieert de waarde
van het mini-forfait tussen 31 en 140 euro.
In het UZ van Luik bedraagt het 140 euro, in
het UZ Leuven 89 euro en in de ziekenhuizen
van de Gasthuiszusters Antwerpen (GZA) is
het mini-forfait goed voor 58,11 euro."
Inzake het maxi-forfait zijn de variaties tus-
sen de ziekenhuizen eveneens zeer groot:
van 63 tot 280 euro. "Ook hier spant het UZ
Luik met 281 euro de kroon. Het UZ Leuven
houdt het bij 177 euro en de ziekenhuizen
van de GZA-instellingen ontvangen een
maxiforfait van 113,26 euro."
Het Belgische gemiddelde bedrag voor een
maxiforfait bedraagt 114 euro. Het Vlaamse
gemiddelde ligt tien euro lager, Wallonië zit
er 6 euro boven en de ziekenhuizen in het
Brussels Hoofdstedelijk Gewest scoren zelfs
20 euro boven het landelijke cijfer. De om-
standigheden in verband met het mini-for-
fait zijn vergelijkbaar. Robert Rutsaert: "Om
hier een limiet op te stellen, is het ASGB
er voorstander van om elk ziekenhuis een-
zelfde bedrag te geven, met name het Bel-
gische gemiddelde voor het mini- en maxi-
forfait. Alleen daardoor al is een besparing
van tien miljoen in de ziekenhuisfinanciering
gaven voor mini- en maxi-forfaits." Gezien
de grote regionale verschillen voor deze zeer
gestandaardiseerde voorzieningen noemde
Rutsaert het "niet realistisch" om een all-in
ziekenhuisfinanciering uit te werken voor de
duizenden andere APR-DRG's. "Dat zou naar
mijn oordeel de problemen enkel exponen-
tieel vergroten."
Vergelijkbaar met deze forfaits zijn de regio-
nale verschillen die er bestaan in de grootte
van het dialyseforfait bij eenzelfde behan-
deling. De variatie ligt hier tussen 126 en
178 euro.
registratiesystemen waarop nochtans de
verdeling van een groot deel van de finan-
ciële middelen gebaseerd is. "Er is bijvoor-
beeld weinig controle op de registratie van
de Minimale Klinische Gegevens (MKG).
Bovendien varieert ook de kwaliteit van
de controles sterk en zijn er geen sancties
voorzien. Vrijwel alle ziekenhuizen kennen
de zogenaamde `DRG-creep', de neiging
pathologieën op te waarderen en hoger te
coderen, zodat ook het prijskaartje wordt
opgedreven." Een klassieker is voorts dat
het ziekenhuisbeheer en de artsen finan-
cieel voordeel doen aan het optreden van
complicaties bij de behandeling van op-
genomen patiënten. Rutsaert: "Ik beweer
niet dat men opzettelijk knoeit met de
gegevens, maar tussen extreem zorgvuldig
en extreem slordig werken, ligt ook een
grijze zone." De manier waarop met Mini-
male Verpleegkundige Gegevens (MVG)
wordt omgesprongen, bestempelde dok-
ter Rutsaert als "ronduit misdadig".
Bij wijze van uitsmijter wees de Antwerpse
nefroloog erop dat ziekenhuizen die zeer
goedkoop werken bij een bevalling gepe-
naliseerd worden. Robert Rutsaert: "Zo
hebben Joodse patiënten de gewoonte om
al de eerste dag na de bevalling naar een
zorginstelling te gaan. De ligduur in het
ziekenhuis bedraagt dan slechts één dag.
En dus wordt het ziekenhuis gepenaliseerd
omdat dit als kleine uitschieter een on-
terechte opname zou zijn!"
vele gebreken
oplossen. Veel beter zou zijn de uitwassen van het huidige
systeem aan te pakken. Dat op zich zou al tot heel wat
besparingen leiden." Dat zegt voormalig ASGB-voorzitter en
huidig bestuurslid Robert Rutsaert.
van om elk ziekenhuis
eenzelfde bedrag te geven,
met name het Belgische
gemiddelde voor het
mini- en maxiforfait.
Alleen daardoor al
is een besparing van
tien miljoen in de
ziekenhuisfinanciering
mogelijk.
registratiesystemen waarop nochtans de verdeling van
een groot deel van de financiële middelen gebaseerd is.