een overproductie van mucus die
aangemaakt wordt door de bronchiën
als reactie op een ontsteking, die op
haar beurt wordt veroorzaakt door een
virus of een bacterie.
is het noodzakelijk om bijvoorbeeld
de drainage van secreties uit de
luchtwegen te bevorderen en de lucht
te bevochtigen om expectoratie te
stimuleren.
Dit kan gestimuleerd worden door het
gebruik van slijmoplossende siropen,
met name mucolytica (acetylcysteïne),
die de intra- of intermoleculaire
disulfidebindingen van de eiwitten
van het mucus in de gelfase breken.
Ook mucoregulatoren (carbocysteïne),
die de disulfidebindingen van de
glycoproteïnen van de gelfase breken
en de synthese van sialomucines
bevorderen die de werking van
inflammatoire en spasmogene
factoren belemmeren kunnen
worden aanbevolen. Verder zijn
er nog slijmoplossende middelen
(terpine), die de sereuze bronchiale
secretie vergroten, rechtstreeks of
onrechtstreeks door stimulatie van de
zwervende zenuw. Het gebruik van
deze middelen moet deel uitmaken
van een geheel aan maatregelen:
behandeling van de effectieve
aandoening, eventuele bevordering van
de expectoratie door kinesitherapie,
vermijden van factoren die het mucus
van de tracheobronchiën irriteren
(passief roken).
respiratoir fenomeen bij de algemene
bevolking. Naar schatting heeft
10 tot 30% van de kinderen een
geïsoleerde chronische hoest.
Ondanks deze prevalentie blijkt
uit de praktijk dat dit symptoom
ongerustheid teweegbrengt. De angst
van ouders is velerlei en leidt soms
zelfs tot een nachtelijk bezoek aan de
spoeddiensten. Vaak is er dan angst
voor verstikking of voor verergering
van een astma-aanval, slaaptekort (met
uitwerking op de schoolprestaties),
angst voor een ernstige ziekte met een
slechte prognose of nawerking op de
longen.
De hoestreflex is een beschermings-
mechanisme van de luchtwegen.
Ambulante video-opnamen gedurende
24 uur hebben bij gezonde kinderen
tot 30 hoestepisoden per dag
geregistreerd, met een gemiddelde
van 11 episoden, vooral overdag.
Vaak wordt een persisterende
hoest vastgesteld na een virale
luchtwegeninfectie, bijvoorbeeld bij
hoest verschillende dagen aanhoudt
voordat er opnieuw een doeltreffende
mucociliaire werking optreedt. Uit
een studie blijkt dat 26% van de
proefpersonen 14 dagen na een banale
verkoudheid nog steeds hoest.
De oorzaken van hoesten zijn divers,
met een groot verschil in ernst wat
de pathologie betreft. Hoesten wordt
verergerd door actief of passief roken,
vervuiling en een te droge of te
vochtige omgeving. De eerste vraag
die men de patiënt moet stellen bij het
voorschrijven van een hoestmiddel is
of het om een droge of een slijmhoest
gaat... want ze worden op een
verschillende manier behandeld.
pijnlijke, zelfs piepende hoestbuien.
Het is zeer vaak een symptoom
van een virale infectie, een allergie,
een zenuwtrek, gastro-oesofagale
reflux of astma. De symptomatische
behandeling van droge hoest is
zonder risico en doeltreffend voor
de meeste goedaardige ethologiën.
Aerosoltherapie is een interessante
therapeutische methode om hoest te
behandelen.
is een slijmhoest productief, nuttig
om secreties uit te scheiden (mucus,
slijm en fluimen) en de longen vrij te