recteur van het UZ Leuven. Ze
we care'-congres de spits af. Veel doekjes
wond Kesteloot er niet om: het is tijd om
opnieuw te beginnen. Een stelling waar-
mee collega-professor Dirk Ramaekers,
medisch directeur ziekenhuisnetwerk
Antwerpen, akkoord ging. "Een nieuw in-
zicht is dat niet, voegde hij eraan toe. In
de praktijk worden maar weinig stappen
gezet." Hij riep dan ook op tot actie.
eveneens dat er gesleuteld kan worden
aan de ziekenhuisfinanciering. Gezien de
enorme duit die de artsen in het zakje
doen (43%) eiste hij wel inspraak. Bo-
vendien had Moens bedenkingen bij het
`all-inconcept'. "Mijn eigen discipline,
klinische biologie, is grotendeels gefor-
faitariseerd sinds 1988. Dat leidde niet
tot meer efficiëntie. Het aantal verstrek-
kingen blijft stijgen. De kosten beheersen
door alles in één budget te integreren is
niet de enige mogelijkheid."
Evenmin was hij van oordeel dat voorspeld
kan worden wat het effect binnen 15 jaar
is van vandaag genomen maatregelen.
"Een forfaitaire financiering brengt alles-
zins hogere administratiekosten met zich
mee. Outcome meten vergt immers veel
registratie. Vergeleken met het buitenland
geeft België daar nu relatief weinig geld
aan uit. Onze artsen verzorgen liever dan
te registreren," zei hij.
Dr. Guy Peeters, voorzitter van de socialis-
tische mutualiteiten, was vooral bezorgd
over de toegankelijkheid van de zorg. "In
dit duale financieringssysteem rekent
men via supplementen tekorten door aan
de patiënt." Volgens hem zijn de geesten
in tegenstelling tot de voorbije decen-
nia nu wel rijp voor verandering. Dat is
nodig. Gezien de budgettaire problemen
wordt het dringend. "Maar van de ene op
de andere dag zal het natuurlijk ook niet
gaan. Het systeem moet waterdicht zijn.
Er dient bijvoorbeeld vermeden te worden
dat ziekenhuizen aan `risicoselectie' doen.
aldus Guy Peeters. Ook hij vond het es-
sentieel dat de artsen bij veranderingen
betrokken worden.
De Ridder, leidend ambtenaar Dienst Ge-
neeskundige Verzorging van het Riziv. "We
moeten erkennen dat de nomenclatuur
op de grenzen van haar mogelijkheden
stuit. Huisartsen worden bijvoorbeeld wel
financieel geprikkeld om aan het Multidis-
ciplinair Oncologisch Consult te participe-
ren maar doen dat niet. Het is niet louter
een geldkwestie."
Hij verwees ook naar de zorgtrajecten,
ontstaan uit een `patchwerk' van de no-
menclatuur. "Dat heeft bloed, zweet en
tranen gekost. Nog een voorbeeld: de zie-
kenhuismortaliteit binnen 30 dagen voor
hemorragische beroerte is in ons land
uiterst beroerd. Een zorgplan voor stroke-
patiënten begint onvermijdelijk bij de 112,
daarna de MUG, intensieve zorg, de neu-
roloog, revalidatie, huisarts, enz. Zullen we
dit nu stukje per stukje via de nomencla-
tuur proberen te financieren? Hoe kunnen
we daar een globaal geheel van maken op
het vlak van financiering en organisatie?"
gaf. "In oncologische zorg doen we dingen
toch ook goed maar de kwaliteit wordt te
weinig gemeten. Een forfaitaire financie-
ring alleen zal niet volstaan. Het is niet
omdat er veel zorgverleners actief zijn
rond elke chronische patiënt dat de zorg
beter is. Het maakt de dingen wel com-
plexer en het leidt tot een meerkost."
De ZNA-directeur houdt het eenvoudig:
veel chronische zorg gebeurt goed door
de goed omkaderde huisarts. "Ziekenhuis-
dering. Van belang is echter op te merken
dat er nog altijd middelen verspild worden.
Optimalisaties zijn nu al mogelijk. Het is
aangewezen daarmee te beginnen, zonder
te experimenteren. Dit komt trouwens al
snel, bij de volgende begrotingscontrole,
ter sprake." Ramaekers is ook beleidsadvi-
seur bij vicepremier Johan Vande Lanotte.
Aan het eind van de discussie schoot
"Zelf ben ik bereid om over een nieuwe
ziekenhuisfinanciering rond de tafel te
gaan zitten. Maar ik verzeker u dat mijn
achterban ook bereid is om enige chaos
te ontketenen." Een uitspraak die voor
opschudding in de zaal zorgde.
ciering via het Budget Finan-
ciële Middelen (BFM) en de
artsenhonoraria voldoet niet
meer. Want in de loop der
jaren werd het oorspronke-
lijke gebouw `verfraaid' met
allerlei koterij. Er kwam een
tuinhuisje bij, een veranda,
soms zelf een zwembad...
wensen New Deal
door Pieter Van Herck (Itinera) werd via een SMS-voting
onmiddellijk de mening van de zaal gevraagd. Daarbij werden
de congresgangers drie stellingen voorgeschoteld.
akkoord ging de zaal `helemaal' of `grotendeels' mee met deze stelling.
nomenclatuur. 41 mensen SMS-ten dat het huidige duale systeem integraal behouden
moet blijven of slechts beperkt mag worden aangepast. Ook hier stemde de zaal massaal
voor een grondige aanpassing of een volledige herziening van de ziekenhuisfinanciering.
Stelling drie
verantwoordelijkheden op netwerkniveau. Slechts 27 respondenten gingen hiermee
helemaal niet of grotendeels niet akkoord. Net zoals bij de twee voorgaande stellingen
was de overgrote meerderheid in de zaal grotendeels tot helemaal akkoord met de
uitspraak.
Het is natuurlijk slechts een SMS-peiling zonder wetenschappelijke pretentie. En de
deelnemerslijst van `Together we care' leert ons dat vooral staf- en directieleden van
ziekenhuizen, naast een aantal artsen en beleidsmensen, op het congres aanwezig waren.
Een stelling poneren is bovendien nog wat anders dan ze in de (complexe) praktijk
brengen. Toch geeft de voting aan dat vooral ziekenhuisbeheerders vinden dat het nu het
momentum is voor een trendbreuk in de gezondheidszorg.
voor de patiënt één geheel. Een efficiënt en effectief antwoord bieden op de verschillende zorgnoden vereist dat
dergelijke matrix niet enkel voor de ziekenhuizen geldt maar voor het gehele gezondheidszorgsysteem.