uit de sector te rapen vallen. Daar-
mee leren we u niets nieuws, 2014
met eind mei parlementsverkiezingen
hoe lang zal het ditmaal duren om een
regering te vormen? De weddenschappen
zijn open en in kielzog daarvan syndicale
verkiezingen die de vertegenwoordigers
moeten mandateren in de instanties waar
het financieel en reglementair kader van de
huisartsgeneeskunde wordt vastgelegd.
wachtdienstplan van Laurette Onkelinx
concrete vorm moet krijgen. De slideshows
zijn achter de rug, de vragen kunnen ge-
steld worden. Het nummer 1733 veralge-
menen? Oké, maar het systeem moet wel
moet worden. Het aantal wachtposten
verdubbelen? Akkoord, maar volgen ook de
middelen daarvoor? De aangekondigde 17
miljoen voor de oprichting van 15 nieuwe
posten en de financiering van 55 al be-
staande wachtposten lijkt nipt te zijn.
te schaffen, blijft reacties uitlokken die in
verschillende richtingen gaan, maar die wel
duidelijk een communautaire scheidings-
lijn hebben (lees de pagina's 4 en 5). Het
debat zal ook na oudejaarsavond niet tot
het oude nieuws behoren. Diploma's pro-
duceren alsof men geld drukt, biedt geen
oplossing voor het probleem van een har-
het terrein. Eerder dan dat er sprake is van
een algemene penurie, zijn het momen-
ten van schaarste, op bepaalde uren en op
bepaalde plaatsen, die hoogtij vieren.
aliseren naar die regio's waar de penibele
werkomstandigheden de oudste artsen
hebben doen afhaken? Om het even welke
dwangmaatregel om zich `volgens pro-
gramma' te vestigen in een zone met wei-
nig artsen botst met het Belgische medisch
korps dat traditioneel zeer gehecht is aan
zijn vrijheid (van beweging, van voorschrift,
van navolging van concepten die door de
overheid ontwikkeld werden, enz.). En, laat
ons niet te ver kijken, duizenden huisartsen
die uit vrije wil of gedwongen door de
economische wetmatigheden in tijden van
plethora de huisartsgeneeskunde hebben
verlaten, wachten op een signaal over het
lot dat hen te wachten staat.
komst van chronische aandoeningen en
van comorbiditeit ons te anticiperen op
een berg werk en op complexe gevallen.
Wat niet betekent dat de acute gevallen
helemaal zullen wegvallen. We horen vaak
spreken over het aanmoedigen van werken
in teamverband, met delegatie van taken
(of zo u wil een beroep doen op `casema-
nagers'). De mentaliteit verandert. Men
neemt afstand van het model van de `huis-
arts-die-alles-in-zijn-eentje-regelt'. Dat
competentie en zijn toegevoegde waarde
te zien verwateren in een synergie waar-
over hij zelf de controle dreigt te verliezen.
modellen voor praktijkvoering en behan-
deling van de patiënt zullen niet met één
tik van een toverstok ingevoerd en geac-
cepteerd worden. De informatisering en de
steeds intensere elektronische uitwisseling
tussen zorgverstrekkers of met de admi-
nistratie en de ziekenfondsen voorgesteld
als onmisbare instrumenten, lijken nog ver-
trouwelijkheid te missen of verkeren in een
experimentele fase.
nen we het vergeten is de overdracht van
bevoegdheden naar de gemeenschappen
en de gewesten. De uitdaging is enorm, de
tijdframes zijn beperkt. Met welke regio-
nale saus wordt de eerste lijn overgoten?
voldoende kansen om te applaudisseren,
kritiek te hebben en te debatteren in de
kolommen van Medi-Sfeer anno 2014.
Medi-Sfeer een korte pauze in.
U mag de volgende editie in uw
bus verwachten op 22 januari.
Medi-Sfeer
brief via